به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ یکی از شاخص‌های کلیدی در سنجش رفاه عمومی و شرایط اقتصادی کشور، مخارج مصرفی خصوصی نهایی (PFCE) به‌ صورت حقیقی (با خنثی کردن اثر تورم در رشد آن) است. این شاخص به‌ وضوح قادر است که شرایط معیشتی مردم را پیش از انقلاب اسلامی و همچنین در دوران پس از انقلاب نشان دهد. به بیانی ساده، مخارج مصرفی خصوصی نهایی به صورت حقیقی و نه اسمی، مقدار هزینه‌ای را نشان می‌دهد که به صورت تورم در رفته و مردم و سایر عاملان اقتصادی برای بهره‌برداری از کالاها و خدمات مختلف صرف می‌کنند. در واقع این شاخص نشان‌دهنده قدرت خرید واقعی مردم است که با تعدیل آثار تورم و بر مبنای قیمت‌های ثابت محاسبه می‌شود. 

از این‌رو PFCE به‌ عنوان یک معیار مهم رفاه عمومی نشان می‌دهد که افراد هر ساله با چه میزان هزینه می‌توانند کالاها و خدمات مختلفی را خریداری کنند. به‌ عبارت دیگر، این شاخص بر اساس قیمت‌های ثابت، به‌ صورت حقیقی بیانگر توانایی مردم در تامین نیازهای آن‌ها است. این مفهوم به‌ ویژه از آن‌ جهت اهمیت دارد که می‌تواند تاثیرات تغییرات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بر روی زندگی روزمره مردم را به تصویر بکشد. 

قبل از انقلاب اسلامی، مخارج مصرفی خصوصی نهایی (PFCE) به قیمت‌های ثابت سال ۱۴۰۰ برای هر ایرانی بین حدود ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان (بر مبنای قیمت‌های ثابت) متغیر بود اما بعد از انقلاب اسلامی و به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی، وضعیت تغییرات قابل توجهی را تجربه کرد. مخارج مصرفی خصوصی نهایی (PFCE) بر مبنای قیمت‌های ثابت سال ۱۴۰۰ با رشدی شتابان و مستمر به مرز ۴۰ میلیون تومان برای هر ایرانی رسید. این رشد نشان‌دهنده پیشرفت در رفاه عمومی و بهبود معیشت مردم است. تا حدی که می‌توان گفت که این تغییرات نمایانگر تغییر در وضعیت معیشتی و بهبود استانداردهای زندگی است. 

این شرایط ناشی از سیاست‌های اقتصادی جدید، توسعه زیرساخت‌ها، افزایش تولید داخلی و توجه به حمایت از اقشار آسیب‌پذیر جامعه بود. 

از طرف دیگر مطابق تحقیقات دکتر جواد صالحی اصفهانی، استاد اقتصاد دانشگاه ویرجینیا تک که در مقاله‌ای با عنوان «New data reveal rising living standards in Iran» به تجزیه و تحلیل وضعیت استانداردهای زندگی، وضعیت درآمد و هزینه خانوارها و روند فقر در ایران در سال‌های اخیر می‌پردازد، مخارج مصرفی مردم به لحاظ حقیقی بعد از انقلاب با رشدی تقریبا مستمر و شتابان مواجه شده است. 

از جمله نکات قابل توجه در این تحقیقات، رشد هزینه‌های سرانه واقعی (تعدیل شده با تورم و اثر تورم خنثی شده است) مناطق شهری، به ویژه در استان تهران و دیگر شهرها است. به ویژه در دوران سه‌ساله ریاست جمهوری شهید رئیسی، هزینه‌های سرانه حقیقی در این مناطق، سریع‌ترین رشد را داشته و توانسته‌اند به اوج قبلی خود در سال ۲۰۰۷ بازگردند. این مساله نشان‌دهنده بهبود قابل توجه در سطح زندگی و استانداردهای معیشتی در کشور است.