عضو کمیسیون برنامه و‌ بودجه مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با اقتصاد معاصر؛
سرمایه‌گذاری در مسیر تولید؛ راه نجات اقتصاد ملی

بهروز محبی، عضو کمیسیون برنامه و‌ بودجه مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصاد معاصر در ارتباط با شعار سال ۱۴۰۴و بایدها و نباید‌های این مساله اظهار داشت: با توجه به نیروی کار جوان و متخصص و فارغ‌التحصیلان موجود و قدرت ویژه‌ای که در حوزه دانش بنیان‌ها برای کشور به وجود آمده و همچنین امکانات نیروی انسانی ماهری که زمینه‌اش در کشور وجود دارد، در کنار نقدینگی بیش از ۱۰ میلیاردی که در کشور وجود دارد، ما می‌توانیم با اجرای بعضی از قوانین و محدود کردن بعضی سوءاستفاده‌های اقتصادی و در واقع با قانون مالیات بر عایدی سرمایه از برخی روش‌های نادرست در کشور پیش‌گیری کنیم. 

محبی گفت: ظرفیت‌های اقتصاد ایران ظرفیت استثنایی است اما متاسفانه در حوزه معادن، در حوزه فراورده‌های نفتی، در حوزه دالان‌ها، در حوزه محصولات کشاورزی ارگانیک، در حوزه‌های مختلف دیگر و در حوزه فنی مهندسی شرایط استثنایی در دنیا داریم و می‌توانیم از این فرصت‌ها به بهترین وجه استفاده کنیم. 

وی تصریح کرد: یکی از مباحثی که مقام معظم رهبری مطرح کردند، صرف نظر از بحث سرمایه‌گذاری خارجی، بحث نگاه ویژه به درون است‌.

محبی با اشاره به اقتصاد مولد ایرانی گفت: اقتصاد مولد و توجه ویژه به تولید تنها راه پیشرفت و توسعه و حل مسائل و مشکلات حوزه اقتصادی این کشور است. مقام معظم رهبری ۹ سال متوالی بر این موضوع اصرار کردند که نوع نگاه به تولید باید کاملا حساب شده و بر اساس اطلاعات دقیق و تصمیمات موثر صورت بگیرد. 

عضو کمیسیون برنامه و بودجه با تاکید بر مبارزه با قاچاق یادآور شد: مبارزه با قاچاق کالا باید در دستور کار قرار بگیرد. مدیریت مصرف انرژی و حل مساله ناترازی انرژی برای کمک به تولید باید در دستور کار باشد. 

وی افزود: هدایت تسهیلات به صورت صحیح باید در دستور کار قرار بگیرد و موضوع مهم دیگر تشویق سرمایه‌گذاران برای عبور از مسیرهای مولد و کنار گذاشتن مسیرهای نامولد است.   

محبی گفت: ما معتقدیم حوزه‌های فرهنگی، پیوست فرهنگی برای سرمایه‌گذاری و اثرات سرمایه‌گذاری باید ویژه دیده شود؛ اقداماتی که اخیرا مثل نشان‌دار کردن بعضی از پروژه‌ها در حوزه مالیات صورت گرفت، خودش یک مساله ارزشمند بود. 

وی عنوان کرد: در نتیجه، دولت باید از همه مشوق‌ها برای توجه ویژه به تولید استفاده کند و تولید در جامعه تبدیل به یک ارزش واقعی شود؛ چه در مساله تولید ثروت، چه به عنوان یک جایگاه فرهنگی ارزشمندی که می‌تواند نجات بخش باشد و بسیاری از مشکلات اجتماعی و فقر مطلق را در جامعه به حداقل برساند و اشتغال را در جایگاه واقعی خود تقویت کند.