به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ در پی پاسخ قاطع محور مقاومت و جنگ ۱۲ روزه ایران با رژیم صهیونیستی، ساختار اقتصادی اسرائیل، بهویژه قلب تپنده سرمایهداری آن یعنی بورس تلآویو، با فروپاشی بیسابقهای روبرو شد. زیرساختهای مالی و فناوری که اسرائیل همواره آن را نماد پایداری اقتصادی معرفی میکرد، نتوانست تاب حملات همهجانبه را بیاورد و با فلج شدن بورس، ترس و سردرگمی در میان سرمایهگذاران رژیم موج زد.
در حالیکه مقامات اسرائیلی در روزهای ابتدایی درگیری تلاش داشتند وضعیت را عادی جلوه دهند، بورس اوراق بهادار تلآویو تنها ۴ روز پس از آغاز جنگ، ناچار به تعطیلی کامل شد. حملات دقیق موشکی به مراکز تجاری تلآویو، همراه با نفوذهای سایبری پیشرفته، به شکل کمسابقهای هسته معاملاتی بورس را از کار انداخت. منابع رسمی رژیم صهیونیستی مجبور شدند اذعان کنند که سرورها و سامانههای پشتیبانی معاملاتی در چند نوبت هدف حمله قرار گرفتند و دادههای حیاتی از دست رفت.
همزمان، بخشهایی از ساختمان بورس و دفاتر وابسته به شرکتهای مالی و فناوری در اثر آتشسوزی و تخریب ناشی از اصابتها دچار آسیب جدی شدند؛ حادثهای که پرده از شکنندگی ساختار به ظاهر فولادین اقتصاد صهیونیستی برداشت.
با بازگشایی بورس پس از تعطیلی اجباری، شاخص TA-۳۵، که نماد اصلی سهام شرکتهای بزرگ اسرائیلی است، سقوط آزاد ۹ درصدی را تجربه کرد. شاخصهای دیگر مانند TA-۱۲۵ نیز با کاهشهای قابلتوجه همراه شدند. فرار وحشتزده سرمایهگذاران از بازار و صفهای فروش سهام، حاکی از هراس عمیق در بدنه اقتصادی رژیم بود.
بخش فناوری، که سالها به عنوان تاج افتخار اقتصاد صهیونیستی معرفی میشد، بیشترین ریزش را تجربه کرد. شرکتهایی که با بودجههای بینالمللی و ارتباطات آمریکایی تقویت شده بودند، بهیکباره میلیاردها دلار از ارزش بازار خود را از دست دادند. سقوط شرکتهایی مانند Check Point و Wix نشانهای روشن از ناپایداری اقتصادی اسرائیل در مواجهه با تهدید واقعی بود.
در طول این درگیری، بیش از ۴.۳ میلیارد دلار سرمایه خارجی از بازار سرمایه اسرائیل خارج شد؛ موضوعی که تنها بیانگر هراس اقتصادی نبود، بلکه یک افتضاح بینالمللی برای رژیمی بود که همواره خود را جزیره ثبات در خاورمیانه میدانست. سرمایهگذاران بینالمللی، حتی نزدیکترین شرکای اقتصادی رژیم مانند برخی صندوقهای آمریکایی و اروپایی، در اولین فرصت ممکن داراییهای خود را نقد کرده و از سرزمینهای اشغالی خارج کردند.
بانک مرکزی اسرائیل ناچار شد بیش از ۲ میلیارد دلار ارز خارجی به بازار تزریق کند تا مانع سقوط کامل شِکِل شود. اما حتی با این اقدام اضطراری، ارزش پول ملی اسرائیل بیش از ۶.۵ درصد کاهش یافت و اقتصاد وارد فاز بحران شد.
در حالیکه سامانههای دفاعی اسرائیل همواره بهعنوان نقطه قوت تبلیغاتی این رژیم معرفی میشدند، حملات دقیق موشکی مقاومت نشان دادند که این سامانهها توانایی مقابله با یک درگیری تمامعیار را ندارند.اصابتهای متعدد به مناطق تجاری و مالی تلآویو اثبات کرد که حتی قلب اقتصادی رژیم نیز در امان نیست.
کارشناسان منطقهای، ناکارآمدی سامانههای دفاعی را عامل اصلی فروپاشی روانی در بازار سرمایه اسرائیل دانستهاند. ترس از تکرار حملات و ناتوانی نیروهای امنیتی در تأمین پایداری زیرساختها، موجب سقوط اعتماد عمومی به نهادهای مالی صهیونیستی شد.
نهادهای اعتبارسنجی بینالمللی مانند Fitch و Moody’s که تا پیش از جنگ تلاش داشتند چهرهای باثبات از اقتصاد اسرائیل ارائه دهند، در پی فشار افکار عمومی و گزارشهای میدانی، مجبور به کاهش رتبه اعتباری این رژیم شدند. سقوط رتبه به سطح BBB، نه فقط بیانگر بحران داخلی، بلکه زنگ خطر برای سرمایهگذاران جهانی بود که فریب چهره بزکشده اقتصاد صهیونیستی را خورده بودند.
پس از پایان جنگ، مقامات رژیم صهیونیستی با عجله بستهای ۸ میلیارد دلاری برای نجات اقتصاد و بازسازی بورس تصویب کردند. اما کارشناسان مستقل معتقدند این اقدامات تنها مسکنهایی موقتی هستند که نمیتوانند بحران ساختاری و ترس نهادینهشده در بازار را درمان کنند.
به گفته یک تحلیلگر مستقل از داخل اراضی اشغالی، «بازار سرمایه اسرائیل از یک شوک عبور نکرده، بلکه وارد مرحلهای از فرسایش روانی و بیاعتمادی عمومی شده است.»
جنگ ۱۲ روزه تنها یک نبرد نظامی نبود؛ بلکه یک نبرد راهبردی اقتصادی بود که نشان داد ساختار مالی و بورسی رژیم صهیونیستی، با وجود تبلیغات گسترده، بسیار شکننده و آسیبپذیر است. امروز نهتنها شاخصهای اقتصادی، بلکه اعتماد جهانی به اقتصاد اسرائیل با زلزلهای جدی مواجه شده است.
صهیونیسم مالی، که با دلارهای غربی و ادعاهای تکنولوژیک سرپا نگه داشته شده، اکنون به وضوح ناتوانی خود در برابر قدرت مقاومت را به نمایش گذاشته است.