به گزارش اقتصاد معاصر؛ تیگو ۸ پرو یکی از پرتیراژترین کراس‌اوور‌های مونتاژی بازار ایران است که از همان روز‌های نخست ورود، با تبلیغات گسترده و ظاهری پرزرق‌وبرق، در قامت رقیبی برای هیوندای سانتافه و دیگر کراس‌اوور‌های کره‌ای معرفی شد. در بازار ایران، این خودرو به‌عنوان گزینه‌ای صفر کیلومتر با گارانتی و امکانات متعدد معرفی شد و بسیاری از مشتریان به امید تجربه‌ای مشابه برند‌های معتبر سراغ آن رفتند. اما آنچه در بروشور‌ها و تبلیغات مدیران خودرو نمایش داده می‌شد، الزاماً با واقعیت تجربه روزمره خریداران همخوانی نداشت.

از منظر طراحی، تیگو ۸ پرو بدون تردید یکی از شاخص‌ترین کراس‌اوور‌های چینی بازار ایران به شمار می‌رود. فضای داخلی با چرم مصنوعی قهوه‌ای، تریم چوب‌نما، نمایشگر دیجیتال دوگانه و حتی سیستم صوتی برند سونی در نسخه‌های فول، به‌قدری لوکس جلوه می‌کند که برخی کاربران خارجی آن را قابل مقایسه با برندهایی، چون مزدا یا فولکس‌واگن دانسته‌اند. اما پشت این ظاهر چشمگیر، ضعف‌هایی نهفته است که نه‌تنها در ایران، بلکه در بازار‌های جهانی نیز مورد انتقاد قرار گرفته است.

مصرف‌کنندگان در کشورهایی، چون استرالیا، مالزی و پاکستان بار‌ها به کیفیت پایین برخی قطعات داخلی این خودرو اشاره کرده‌اند. پلاستیک‌های پیانوبلک به‌سرعت خراش برمی‌دارند، صندلی‌ها زودتر از موعد ساییده می‌شوند و حتی گزارش‌هایی از نشت آب از سانروف وجود دارد. برخی رانندگان نیز ارگونومی نامناسب کابین را آزاردهنده دانسته‌اند؛ به‌ویژه کنسول مرکزی بزرگ که فضای زانوی راننده را محدود می‌کند. اینها مسائلی نیستند که بتوان آنها را صرفاً به کیفیت بنزین ایران یا شرایط جاده‌های داخلی نسبت داد، بلکه نشان می‌دهد چری در زمینه کیفیت ساخت هنوز فاصله زیادی با استاندارد‌های جهانی دارد.

پیشرانه ۱.۶ لیتری توربوشارژر تیگو ۸ پرو روی کاغذ توانمند است؛ ۱۹۷ اسب‌بخار قدرت و ۲۹۰ نیوتن‌متر گشتاور اعدادی قابل توجه‌اند. با این حال، حساسیت بالای موتور‌های GDi به کیفیت سوخت در کشوری مانند ایران باعث بروز مشکلاتی شده است. نسخه پرو مکس این خودرو با موتور دو لیتری و قدرت بیشتر نیز از همین چالش‌ها بی‌نصیب نمانده است.

اما شاید مهم‌ترین انتقاد‌ها متوجه گیربکس دوکلاچه هفت‌سرعته باشد. در بزرگراه و رانندگی پرشتاب عملکرد قابل قبولی دارد، اما در ترافیک‌های شهری یا هنگام حرکت اولیه، بسیاری از رانندگان از تأخیر، ضربه و کندی آن گلایه کرده‌اند؛ مشکلی که در گزارش‌های کاربران خارجی هم دیده می‌شود و نشان می‌دهد ضعف در کالیبراسیون گیربکس یک ایراد ساختاری است.

مصرف سوخت رسمی این خودرو ۷.۴ تا ۱۰ لیتر در هر صد کیلومتر اعلام شده است، اما رانندگان در عمل ارقامی بالاتر، حدود ۸.۵ تا ۱۱ لیتر را گزارش کرده‌اند. این موضوع، به‌ویژه در شرایط ترافیکی یا رانندگی پرشتاب، پررنگ‌تر می‌شود.

ایمنی و سیستم ترمز نیز در کانون انتقادات قرار دارد. کاربران گزارش داده‌اند که ترمز‌های این خودرو در توقف‌های ناگهانی کارایی کافی ندارند و بدنه تمایل به کشیدگی پیدا می‌کند؛ ضعفی که در شرایط بحرانی می‌تواند خطرآفرین باشد. در کنار آن، خدمات پس از فروش مدیران خودرو نیز نتوانسته رضایت مشتریان را جلب کند و تعمیرات تخصصی این خودرو در ایران اغلب با هزینه‌های بالا و کیفیت پایین همراه بوده است.

در مجموع، تیگو ۸ پرو و نسخه پرو مکس آن، با وجود ظاهر جذاب و امکانات پرشمار، همچنان درگیر مشکلاتی اساسی هستند که در بازار‌های بین‌المللی نیز دیده شده است. واقعیت این است که بسیاری از ایراد‌های مطرح‌شده در ایران نه به شرایط محلی، بلکه به ذات محصول بازمی‌گردد. چری و شریک ایرانی آن، مدیران خودرو، به‌جای تمرکز بر ارتقای کیفیت و خدمات، بیشتر به فروش سریع و تبلیغات رنگارنگ تکیه کرده‌اند.

این تجربه بار دیگر چرخه تکراری صنعت خودروی ایران را یادآوری می‌کند: عرضه محصولی پرزرق‌وبرق، پنهان‌کردن ضعف‌ها در زمان معرفی و در نهایت، بر جا گذاشتن مشتریانی ناراضی که ناچارند هزینه‌های سنگین نگهداری را تحمل کنند. پرسش جدی اینجاست که تا چه زمانی قرار است مصرف‌کنندگان ایرانی به جای دسترسی به خودرو‌هایی با کیفیت جهانی، قربانی آزمون و خطا‌های شرکت‌هایی، چون مدیران خودرو باشند؟/تابناک