به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ محله نازی‌آباد در جنوب تهران و در محدوده منطقه ۱۶ شهرداری، یکی از قدیمی‌ترین و پرجمعیت‌ترین محله‌های این بخش از شهر است. شکل‌گیری این محله به دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ بازمی‌گردد؛ زمانی که خانه‌های ویلایی با حیاط‌های بزرگ برای کارگران و کارمندان ساخته شد و به تدریج بافتی مسکونی و متراکم شکل گرفت. امروز اما ترکیب ساختمان‌های قدیمی و نوساز، تصویری متفاوت از نازی‌آباد ارائه می‌دهد؛ خانه‌های سنتی با معماری ایرانی هنوز در برخی کوچه‌ها دیده می‌شوند اما بخش زیادی از آنها جای خود را به آپارتمان‌های چندطبقه با نما‌های مدرن داده‌اند. این روند نوسازی، اگرچه کیفیت ساختمان‌ها را افزایش داده اما همزمان تراکم جمعیت را بالا برده و فشار بیشتری بر زیرساخت‌های محله وارد کرده است.

سکونت در نازی‌آباد مزایا و معایب خاص خود را دارد. از یک سو، دسترسی مناسب به بزرگراه‌ها و خیابان‌های اصلی، نبود محدودیت طرح ترافیک و زوج و فرد و وجود بازار‌ها و مراکز خرید محلی، زندگی روزمره را برای ساکنان آسان‌تر کرده است. از سوی دیگر، بافت فرسوده در بخش‌هایی از محله همچنان مشکلاتی جدی ایجاد می‌کند؛ کوچه‌های باریک، کمبود پارکینگ، ایمنی پایین ساختمان‌های قدیمی و تراکم بالای جمعیت از جمله چالش‌های اصلی سکونت در این محله هستند. افزایش قیمت مسکن و اجاره در سال‌های اخیر نیز فشار زیادی بر خانواده‌های متوسط و جوانان وارد کرده و امکان خانه‌دار شدن در این محله را دشوارتر ساخته است.

در مجموع، سکونت در نازی‌آباد ترکیبی از دسترسی مناسب و امکانات محلی با مشکلات ناشی از فرسودگی و تراکم بالاست؛ واقعیتی که این محله را به یکی از نمونه‌های بارز زندگی شهری در جنوب تهران تبدیل کرده است.