راه‌اندازی قطار ترکیه-ایران-افغانستان می‌تواند نقش راهبردی ایران در ترانزیت منطقه را افزایش داده و به عنوان رقیب جدی برای کریدور میانی و راهگذر لاجورد باشد.

اخیرا پاکستان تمایل خود به پیوستن به کریدور شمال-جنوب را ابراز کرده که می‌تواند در کنار چالش‌ها، پیامد‌های مهمی مانند دسترسی به بازار‌های انرژی، توسعه تجارت با ایران و قفقاز، تقویت روابط با هند را در پی داشته باشد.

اخیرا مقامات طالبان بار‌ها بر اهمیت توسعه زیرساخت‌های کشور و تامین امنیت پروژه‌های منطقه‌ای تاکید کرده‌اند که این امر می‌تواند پیامد‌های مثبتی بر همکاری ایران و افغانستان داشته باشد.

ایران بار‌ها مخالفت خود با ایجاد کریدور زگزور و انسداد مرز با ارمنستان را به دلیل آسیب‌های سیاسی و اقتصادی اعلام و پیشنهاد ایجاد کریدور ارس را برای حفظ صلح در منطقه داده است.

افزایش روابط تجاری و اقتصاد کشور‌های قفقاز و خلیج فارس، باعث تقویت نقش ایران و کریدور خلیج فارس_دریای سیاه به عنوان پل اتصالی این دو منطقه مهم می‌شود.

راه‌اندازی کریدور ریلی ترانس افغان در هفته‌های اخیر برای اتصال آسیای مرکزی به پاکستان و هند مطرح شده که با وجود چالش‌های بسیار اما اهمیت توافق عشق آباد را دوچندان کرده است. با این حال کارشناسان معتقدند که استفاده از کریدور شمال-جنوب ایران هزینه کمتری برای تجارت این کشورها خواهد داشت.

ایران و ترکمنستان با امضا ۴ سند به دنبال گسترش روابط اقتصادی دوجانبه هستند که در این میان، مشارکت در پروژه‌های ترانزیتی و انرژی نقش راهبردی دارند.

بحث در مورد کریدور‌های ترانزیتی قفقاز مانند شمال-جنوب و زنگزور نقش مهمی در سفر اخیر رییس جمهور روسیه به باکو داشت که این امر می‌تواند پیامد‌های راهبردی درپی داشته باشد.

کریدور شمال-جنوب (INSTC) فاصله تا جنوب جهانی را به نصف کاهش و روزهای حمل و نقل را از ۴۵ روز به ۱۵ روز کاهش می‌دهد.

تحقق پروژه راه آهن کویت- عربستان، زمان سفر بین دو کشور را به دو ساعت کاهش و راه‌های جدیدی را برای تبادل اقتصادی و اجتماعی بین دو کشور باز می‌گشاید و با چشم‌اندازهای پیشرفت و توسعه در منطقه همسو است.