کریدور شمال-جنوب با توجه به جذابیت‌ها، ویژگی‌ها و دستاورد‌های متعددی که خواهد داشت، می‌تواند برگ برنده‌ای برای کشورمان در برابر کریدور شرق-غرب باشد.

سه کریدور شمال_جنوب، آیمک و جاده توسعه و تاثیر آن بر روند تجارت جهانی عاملی بر افزایش ژئواکونومیکی منطقه غرب آسیا و در نتیجه نفوذ کشور‌های فرامنطقه‌ای و البته باعث اختلاف بین کشور‌های منطقه شده است.

در ماه‌های اخیر، برخی رویکرد‌ها نشان‌دهنده بهبود روابط اقتصادی ایران و گرجستان بوده که این امر بستر مناسبی برای همکاری دو کشور در بخش مبادلات کالایی، ترانزیت و انرژی است.

سه کشور هند، ایران و ارمنستان به دلیل رویکرد‌های راهبردی می‌توانند با ایجاد کریدور هند-ایران- ارمنستان، از مزایای آن استفاده و یک طرح مقابلی در برابر کریدور ادعایی زنگزور ارائه دهند.

راه‌اندازی قطار ترکیه-ایران-افغانستان می‌تواند نقش راهبردی ایران در ترانزیت منطقه را افزایش داده و به عنوان رقیب جدی برای کریدور میانی و راهگذر لاجورد باشد.

اخیرا پاکستان تمایل خود به پیوستن به کریدور شمال-جنوب را ابراز کرده که می‌تواند در کنار چالش‌ها، پیامد‌های مهمی مانند دسترسی به بازار‌های انرژی، توسعه تجارت با ایران و قفقاز، تقویت روابط با هند را در پی داشته باشد.

اخیرا مقامات طالبان بار‌ها بر اهمیت توسعه زیرساخت‌های کشور و تامین امنیت پروژه‌های منطقه‌ای تاکید کرده‌اند که این امر می‌تواند پیامد‌های مثبتی بر همکاری ایران و افغانستان داشته باشد.

ایران بار‌ها مخالفت خود با ایجاد کریدور زگزور و انسداد مرز با ارمنستان را به دلیل آسیب‌های سیاسی و اقتصادی اعلام و پیشنهاد ایجاد کریدور ارس را برای حفظ صلح در منطقه داده است.

افزایش روابط تجاری و اقتصاد کشور‌های قفقاز و خلیج فارس، باعث تقویت نقش ایران و کریدور خلیج فارس_دریای سیاه به عنوان پل اتصالی این دو منطقه مهم می‌شود.

راه‌اندازی کریدور ریلی ترانس افغان در هفته‌های اخیر برای اتصال آسیای مرکزی به پاکستان و هند مطرح شده که با وجود چالش‌های بسیار اما اهمیت توافق عشق آباد را دوچندان کرده است. با این حال کارشناسان معتقدند که استفاده از کریدور شمال-جنوب ایران هزینه کمتری برای تجارت این کشورها خواهد داشت.