به گزارش اقتصاد معاصر از سازمان هواپیمایی کشوری، حسین پورفرزانه در دیدار نوروزی و عیدانه خود با معاونین، مدیران و کارکنان این سازمان، چارچوب مفهومی و اجرایی سازمان هواپیمایی کشوری در مسیر رشد صنعت هوانوردی را تبیین کرد و افزود: درک درست از تفاوت دو مفهوم «تولید ثروت» و «توزیع ثروت» برای طراحی سیاست‌های راهبردی در هر سازمان حیاتی است.
معاون وزیر راه و شهرسازی، تولید ثروت را حاصل دانش، نوآوری و سرمایه‌گذاری هدفمند برشمرد و گفت: این در حالی است که توزیع ثروت نتیجه بهره‌برداری از منابع موجود است و پایه این دو مسیر در نوع قدرت نهفته است یا «قدرت پایه (Low Base) یا دانش پایه (Knowledge Base).
به گفته وی، حرکت از قدرت پایه به قدرت دانش پایه، مسیر رشد پایدار را شکل می‌دهد و حاصل آن عبور از مدیریت توزیع ثروت به سمت تولید ثروت است.
رئیس سازمان هواپیمایی کشوری تصریح کرد: در صنعت هوانوردی که مأموریت اصلی آن جابه‌جایی امن و ایمن بار و مسافر است، چهار رکن کلیدی ناوگان هوایی؛ شامل انواع پرنده، فرودگاه‌ها شامل زیرساخت‌های پشتیبان عملیات هوایی، صنعت پشتیبان شامل تأمین‌کننده نیازهای فنی، مهندسی و لجستیکی دو رکن فوق و همچنین نیروی انسانی؛ شامل مغز افزار و سرمایه فکری برای پیشبرد و نگهداشت سه رکن اول است.
وی خاطرنشان کرد: ترغیب سرمایه‌گذاری هدفمند بخش خصوصی در این چهار رکن باید انجام شود و در این رویکرد، نیروی انسانی نه فقط یک هزینه، بلکه عاملی مؤثر در تولید ثروت تلقی می‌شود و یکی از راهکارهای کلیدی برای جذب سرمایه، استفاده از مدل‌های جمع‌سپاری و جذب سرمایه‌های خرد است.
پورفرزانه، مدل حکمرانی در صنعت هوانوردی را اقتصاد مردم‌پایه پیشنهاد کرد و گفت: صنعت ساختمان با رگولاتوری شهرداری‌ها نمونه‌ای عملی از حکمرانی اقتصاد مردم‌پایه است و در این مدل طراحی و اجرا توسط بخش خصوصی با کمک ساختار نظام مهندسی با هدایت و تنظیم گری در چارچوب ضوابط حاکمیتی صورت می گیرد.
رئیس سازمان هواپیمایی کشوری با بیان اینکه این مدل می‌تواند الهام‌بخش طراحی ساختار حکمرانی صنعت هوانوردی باشد، ادامه‌داد: در این راستا، راه‌اندازی نظام مهندسی هوانوردی به منظور واگذاری اجرای پروژه‌ها به نهادهای دانش‌بنیان پیشنهاد می‌شود. همچنین ایجاد صندوق‌های سرمایه‌گذاری دولتی و خصوصی در این صنعت، ابزار توانمندی برای هدایت سرمایه‌ها به سمت بخش‌های مولد خواهد بود.
وی در ادامه ضمن اشاره به واگذاری بهره‌برداری فرودگاه‌ها به بخش خصوصی، توسعه هوانوردی عمومی را فرصت دانست و گفت: هوانوردی عمومی بستری برای ورود سرمایه‌گذاران کوچک و متوسط به صنعت هوانوردی است و این حوزه، پتانسیل بالایی برای مردمی‌سازی بهره‌برداری از صنعت دارد که می‌تواند مشابه پلتفرم‌های حمل‌ونقل شهری، زمینه‌ساز تحولی در بازار خدمات هوانوردی باشد.
پورفرزانه، احیای صنعت پشتیبان را ضرورت راهبردی عنوان کرد و گفت: نبود صنعت پشتیبان یکی از ضعف‌های جدی فعلی صنعت هوانوردی است و از دلایل دلاری بودن قیمت بلیت هواپیما، وابستگی به قطعات و خدمات تولیدکنندگان اصلی است.
وی تاکید کرد: با تقویت صنعت پشتیبان در داخل، می‌توان بخش عمده‌ای از زنجیره تأمین را ریالی کرد که در نهایت منجر به کاهش هزینه‌ها و قیمت بلیت خواهد شد.
این مقام مسئول، سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی را فراتر از آموزش صرف دانست و گفت: آموزش نباید فقط به‌عنوان یک فعالیت هزینه‌بر دیده شود، بلکه باید به‌گونه‌ای طراحی شود که مستقیماً به تولید ثروت منجر شود و تربیت نیروهای متخصص در قالب پروژه‌های واقعی و نیاز محور، مهم‌ترین مؤلفه پایداری منابع انسانی دانش‌بنیان است.