به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ سید حمید پورمحمدی، رئیس سازمان برنامه و بودجه، امروز در سی‌ودومین همایش سالانه سیاست‌های پولی و ارزی، خواستار مدیریت متمرکز منابع ارزی توسط بانک مرکزی و انسداد منافذ خروج غیرقانونی ارز شد.
پورمحمدی در این همایش که با حضور مقامات بانکی و پژوهشگران برگزار شد، اظهار داشت: اقتدار بانک مرکزی در گرو بصیرت و شجاعت در عمل است. تمام منابع ارزی، اعم از دولتی، عمومی یا خصوصی، باید تحت نظارت و مدیریت بانک مرکزی قرار گیرد تا از رسوب یا فریز شدن این منابع در خارج از کشور جلوگیری شود.
وی افزود: «بانک مرکزی باید بتواند این منابع را در جریان فعالیت‌های اقتصادی کشور قرار دهد تا نیازهای وارداتی و سرمایه‌گذاری تأمین شود.»
رئیس سازمان برنامه و بودجه با اشاره به مشکلات ناشی از عدم بازگشت ارز صادراتی، از پژوهشکده پولی و بانکی خواست تا منافذ خروج غیرقانونی ارز، مانند سوءاستفاده از کارت‌های بازرگانی یا عرضه کالا در بورس با نرخ‌های غیرواقعی، را شناسایی و راهکارهایی برای انسداد آن‌ها ارائه کند.
وی در این زمینه به همکاری با قوه قضائیه اشاره کرد و گفت: «هر جا نظام ارزی کشور آسیب ببیند، دستگاه قضایی آماده برخورد است.»
پورمحمدی همچنین بر افزایش درآمدهای ارزی کشور تأکید کرد و پیشنهاد داد: با سرمایه‌گذاری در حوزه‌هایی مانند نفت و گاز، درآمد ارزی کشور به‌طور قابل‌توجهی افزایش یابد. در حوزه نفت، با سرمایه‌گذاری ۳ میلیارد دلاری می‌توان ظرف یک سال ۸ میلیارد دلار درآمد کسب کرد که هیچ کسب‌وکاری چنین سودی ندارد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود، به ضرورت کاهش هزینه‌های ارزی اشاره کرد و گفت: در سال ۱۴۰۲، ۱۸ میلیارد دلار برای کالاهای اساسی هزینه شد که این رقم در سال گذشته به ۱۴ میلیارد و امسال به ۱۲ میلیارد دلار کاهش یافته است.
پورمحمدی از پژوهشگران خواست تا با تدوین آیین‌نامه‌ها و اصلاح فرآیندها، هزینه‌های ارزی کشور را بیش‌ازپیش کاهش دهند.
پورمحمدی همچنین خواستار ایجاد سازوکاری برای ثبات‌بخشی به بازار ارز شد و بیان داشت: صندوق نوسان‌گیری ارزی ایجاد شود تا از نوسانات شدید نرخ ارز جلوگیری کند. او تأکید کرد که این ثبات هم برای دولت و هم برای فعالان اقتصادی حیاتی است.
رئیس سازمان برنامه و بودجه با انتقاد از نظام وام‌دهی بانکی، به‌ویژه وام‌های قرض‌الحسنه با نرخ‌های پایین، گفت: وام‌های ۴ درصدی در فضای تورمی ۳۰ درصدی، عملاً به رانت تبدیل می‌شود و به دست فقرا نمی‌رسد. به‌جای این روش، با تولیدکنندگان لوازم خانگی همکاری شود تا جهیزیه به‌صورت مستقیم و رایگان به نیازمندان ارائه شود، یا خانه‌های روستایی با حمایت مستقیم ساخته و تحویل شود.