به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ در پی حمله نظامی اسرائیل به ایران و آغاز جنگ ۱۲ روزه در ژوئن ۲۰۲۵، ساکنان مناطق اشغالی اکنون با تبعات سنگین اقتصادی و اجتماعی این درگیری روبهرو شده است. یکی از مهمترین نتایج این ماجراجویی نظامی، بروز بحران عمیق در بازار مسکن است؛ جایی که کاهش شدید عرضه، رشد بیسابقه تقاضا و ناتوانی دولت در پاسخگویی، زندگی دهها هزار نفر از ساکنان را مختل کرده است.
در حالی که مقامات تلآویو تلاش داشتند با نمایش قدرت نظامی، خود را امن و قدرتمند نشان دهند، حملات متقابل موشکی ایران و گروههای متحد منطقهای، آشکار ساخت که نهتنها امنیت داخلی تأمین نشده، بلکه هزینههای این درگیریها مستقیماً به دوش شهروندان افتاده است. طبق ارزیابیهای رسانههای داخلی، دهها میلیارد شکل خسارت به زیرساختها، مناطق مسکونی و داراییهای عمومی وارد شده و هزاران نفر از شهرکنشینان بیخانمان شدهاند.
با تشدید ناامنی، کمبود نیروی کار خارجی و افزایش شدید هزینههای مصالح و بیمه، بسیاری از پروژههای مسکن در سراسر کشور متوقف شدهاند. تحلیلگران معتقدند که بسیاری از این پروژهها دیگر قابل احیا نخواهند بود و سرمایهگذاران خصوصی نیز از ادامه فعالیت انصراف دادهاند.
در غیاب هرگونه سیاست حمایتی واقعی از سوی دولت، میانگین زمان تکمیل پروژهها از حدود دو سال به بیش از سه سال افزایش یافته و بسیاری از ساکنان مناطق اشغالی با انتظار بیپایان برای خانهدار شدن مواجهاند.
بهرغم کاهش شدید معاملات، قیمت مسکن در شهرهای مختلف اسرائیل رو به افزایش گذاشته است. بر اساس دادههای منتشرشده در Times of Israel، فروش آپارتمانهای جدید در آوریل ۲۰۲۵ نسبت به سال گذشته حدود ۲۸ درصد کاهش یافته، اما قیمتها رشد نزدیک به نیم درصدی داشتهاند. این واقعیت که حتی در رکود اقتصادی، قیمتها همچنان بالا میرود، نشان از شکست تلآویو در مدیریت بحران دارد.
پس از تخریب خانهها هزاران صهیونیست برای یافتن خانهای امن به شهرهای مرکزی پناه آوردهاند. این موج ناگهانی جابهجایی، بازار اجاره را نیز با بحران مواجه کرده است. در نبود خانههای مناسب با زیرساختهای ایمن، تقاضا برای آپارتمانهای دارای پناهگاه شخصی بهشدت بالا رفته و همین موضوع قیمتها را در برخی مناطق تا ۸ درصد افزایش داده است.
در حالی که ساکنان مناطق اشغالی با موجی از گرانی، بیخانمانی و آیندهای نامعلوم روبهرو هستند، دولت همچنان درگیر مسائل نظامی و دیپلماتیک است و سیاست روشنی برای بازسازی مناطق آسیبدیده یا حمایت از بازار مسکن ارائه نکرده است. یارانههای ناکارآمد، وعدههای ناتمام و سکوت رسانههای رسمی، خشم عمومی را افزایش داده است.
آنچه جنگ ۱۲ روزه با ایران به صهیونیستها تحمیل کرد، چیزی فراتر از یک درگیری نظامی بود. این جنگ، بازتابی از سیاستهای تهاجمی، بیتدبیری در مدیریت داخلی و ناتوانی ساختاری در پاسخ به بحرانهای اجتماعی بود. بازار مسکن امروز اسرائیل، شاهدی است بر این واقعیت تلخ که وقتی دولت، امنیت را با جنگ تعریف میکند، هزینهاش را شهرکنشینان با بیخانمانی و فقر میپردازند.