به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ در چند دهه اخیر، یکی از سیاست‌هایی که معمولا توسط نهادهای بین‌المللی و برخی اقتصاددانان نزدیک به جریان نئوکلاسیک ترویج می‌شود، ایجاد رقابت بین تولیدات داخلی و خارجی با تجارت آزاد بین کشورها و کاهش تعرفه‌های واردات است. به همین منظور اگر یک دولت تعرفه‌های واردات را کاهش دهد، توسط طیفی از کارشناسان حمایت می‌شود و البته برخی دیگر از کارشناسان به نقد این سیاست می‌پردازند.
اما بررسی تجربه کشورهای مختلف نشان می‌دهد، اغلب کشورهای توسعه یافته در ابتدا چندین دهه سیاست‌های حمایتی ویژه‌ای از صنایع خود کرده‌اند و یکی از این حمایت‌ها، افزایش تعرفه واردات کالاهایی بوده که در داخل کشور تولید می‌شده و بهای آن از کالاهای وارداتی بیشتر بوده است.
یکی از مثال‌های مشهور در این باره، حمایت دولت آمریکا از تولید ریل فولادی در داخل آمریکا در برابر سایر رقبای خارجی از طریق وضع تعرفه‌های بالا بر واردات ریل فولادی است. ماجرا به سال‌های نیمه دوم قرن ۱۹ برمی‌گردد. دقیقا در دورانی که جریان احداث خط‌آهن در آمریکا شکل گرفته بود، واردات خط آهن از انگلستان به این کشور سرازیر شد. در سال ۱۸۷۱ تولید ناخالص فولاد ریلی در آمریکا فقط ۳۴ هزار تن بود، در حالی که حدود ۱۵ برابر آن یعنی ۵۰۵ هزار تن فولاد ریلی به آمریکا واردات می‌شد. در سال ۱۸۷۱ میانگین قیمتی ریل فولادی تولید شده در آمریکا ۹۱ دلار و ۷۰ سنت بود اما میانگین قیمتی آن در انگلستان ۵۷ دلار و ۷۰ سنت که نشان‌دهنده اختلاف قیمتی ۳۴ دلاری فولاد ریلی بین دو کشور است.
ایالات متحده آمریکا برای از بین بردن سودآوری واردات ریل فولادی در جهت حمایت از صنعت فولاد خود دست به اعمال تعرفه‌های بالا برای واردات فولاد ریلی زد، به طوری که عوارض دلاری هر واحد واردات بیشتر از اختلاف قیمت دلاری هر واحد ریل فولادی تولید شده در انگلستان نسبت به آمریکا شد که در بعضی از سال‌ها، این مقدار عوارض به بیش از ۲ برابر اختلاف قیمتی فولاد در دو کشور رسید.
با اعمال این عوارض، میزان واردات ریل فولادی به طور چشمگیری کاهش یافت، به طوری که میزان واردات آن از ۵۰۵ هزارتن در سال ۱۸۷۱ به ۶۳ هزار تن در سال ۱۸۸۸ و بعد‌ها به ۱۷۰۰ تن در سال ۱۹۰۸ کاهش یافت.
در مقابل، تولید فولاد ریلی آمریکا از ۳۴ هزار تن در سال ۱۸۷۱ به ۶ میلیون و ۶۰۰ هزار تن در سال ۱۹۰۷ افزایش پیدا کرد؛ بنابراین ایالات متحده آمریکا در طی ۳۷ سال با حمایت از صنایع تولیدکننده ریل فولادی خود از طریق اعمال تعرفه‌های بالا و همچنین گسترش مقیاس تولیدات داخلی نه فقط واردات خود را تقریبا به صفر رساند، بلکه باعث شد که قیمت ریل فولادی در آمریکا حتی کمتر از قیمت آن در انگلستان شود.
مدتی پس از آن بود که آمریکا به دلیل افزایش کیفیت و کاهش بهای تمام شده تولید ریل فولادی، تعرفه‌های واردات آن را کاهش و خواستار تجارت آزاد این محصول شد.