جلال طباطبایی، استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصاد معاصر درباره روند توسعه گلخانه‌ها در کشور اظهار کرد: در کوتاه‌مدت طی ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته، سطح گلخانه‌های ایران از حدود ۴ هزار هکتار به ۲۵ هزار هکتار رسیده است و این قابلیت وجود دارد که این عدد تا ۵۰ تا ۶۰ هزار هکتار نیز افزایش یابد.
وی با اشاره به نیاز گلخانه‌ها به تامین نهاده‌های خاص گفت: یکی از مهم‌ترین نهاده‌ها بستر کشت است که پیش‌تر از کشورهایی مانند هند و سریلانکا به صورت ماده‌ای به نام کوکوپیت وارد می‌شد. این واردات هزینه‌بر بود و خروج ارز از کشور را به دنبال داشت.
طباطبایی ادامه داد: ما ابتدا در دانشگاه تبریز به صورت یک طرح تحقیقاتی روی جایگزین این ماده کار کردیم و بعد در دانشگاه شاهد آن را تکمیل و با فرمولاسیون جدید، بستر ایده‌آل را طراحی کردیم. ماده‌ای که تولید شد پایه معدنی دارد و از منابع داخلی کشور به دست می‌آید.
این استاد دانشگاه با اشاره به ویژگی‌های این بستر توضیح داد: ماندگاری آن نسبت به مواد آلی بسیار بالاست؛ در حالی که مواد آلی در یکی دو سال تجزیه می‌شوند و باید تعویض شوند، این بستر معدنی دوام بیشتری دارد و هزینه تولیدکننده را کاهش می‌دهد. از همه مهم‌تر، نگهداری آب در این بستر در سطح بسیار مناسب است و رطوبت را به گونه‌ای در اختیار گیاه قرار می‌دهد که بیشترین بهره‌وری از آب حاصل شود؛ مستله‌ای که برای کشور ما استراتژیک به شمار می‌رود.
وی افزود: این بستر هم‌اکنون در استان‌های مختلف کشور، هم در سطح تجاری و هم در سطح خانگی استفاده می‌شود. تمیز است، آلودگی ندارد و رضایت نسبی کشاورزان را به دنبال داشته است.
طباطبایی با اشاره به بُعد صادراتی این محصول گفت: ما این بستر را به کشورهای دیگر هم صادر کرده‌ایم؛ به عنوان نمونه چندین کانتینر به امارات ارسال شد، در حد حدود ۱۰۰ هزار متر مکعب. این برای یک شرکت دانش‌بنیان دانشجویی بسیار ارزشمند است و من خوشحالم که این جوانان توانسته‌اند با این محصول صاحب شغل و کسب‌وکار شوند.
وی تاکید کرد: مزیت اصلی این محصول آن است که برخاسته از منابع داخلی است و دیگر نیازی به واردات از هند یا سریلانکا وجود ندارد. ضمن اینکه فرمولاسیون آن به صورت پویا و داینامیک در حال تغییر و بهبود است؛ یعنی ایستا نیست و بسته به محصولاتی مثل توت‌فرنگی یا سایر محصولات، نسخه‌های تخصصی‌تر طراحی می‌شود.
این استاد دانشگاه بیان کرد: این بستر نه فقط در افزایش تولید در واحد سطح اثرگذار است، بلکه کیفیت محصول را نیز بهبود می‌دهد. ما خصوصیات کیفی مانند میزان قند، سفتی میوه یا میزان اسیدیته را به صورت عددی اندازه‌گیری می‌کنیم و نتایج نشان می‌دهد که تاثیر این بستر بر کیفیت محصولات به شدت مثبت است.