به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ شرکت فضایی اسپیس‌ایکس ۱۴ اکتبر ۲۰۲۵ با انجام یک پرواز آزمایشی تقریبا بی‌نقص از نسل دوم فضاپیمای استارشیپ، فصل تازه‌ای را در برنامه موشکی خود گشود. این ماموریت که از پایگاه استاربیس در جنوب تگزاس انجام شد، فضاپیمای عظیم فولاد ضدزنگ اسپیس‌ایکس را از خاک آمریکا تا اقیانوس هند رساند و به یکی از موفق‌ترین آزمایش‌های تاریخ این شرکت تبدیل شد.
در این پرواز ۳۳ موتور رپتور با سوخت متان حدود ۱۶.۷ میلیون پوند نیروی پیشران تولید کردند؛ نیرویی که بیش از هر موشک دیگری در تاریخ پرتاب‌های فضایی بود. موشک ۱۲۳ متری استارشیپ به‌آرامی از سکوی پرتاب جدا شد و طبق برنامه، مسیر پروازی خود را با دقت چشمگیری طی کرد. اسپیس‌ایکس در بیانیه‌ای در پلتفرم X اعلام کرد که یازدهمین پرواز آزمایشی استارشیپ به تمام اهداف خود رسید و داده‌های ارزشمندی برای آماده‌سازی نسل بعدی استارشیپ و سوپر هوی فراهم کرد.
در این ماموریت هدف بازیابی بوستر نبود، اما اسپیس‌ایکس تلاش کرد مرحله‌ی اول موشک را با دقت بالا در خلیج مکزیک فرود آورد. بوستر که پس از پرواز ماه مارس دوباره استفاده شده بود، با پیکربندی جدیدی از روشن‌سازی موتور در سه مرحله عملکرد خود را با موفقیت آزمایش کرد و تنها نقص جزئی در یکی از موتور‌های مرحله‌ی فرود رخ داد که تاثیری در نتیجه نهایی نداشت.
این پرواز، پنجمین و آخرین ماموریت نسل دوم استارشیپ (V۲) و یازدهمین پرواز آزمایشی کلی این برنامه بود. نسخه دوم استارشیپ در آغاز با مشکلاتی، چون نشت سوخت و نقص موتور در پرتاب‌های ژانویه، مارس و مه روبه‌رو شد و حتی یکی از نمونه‌ها در ماه ژوئن روی سکوی آزمایش منفجر گردید. با این حال، پرواز موفق ماه آگوست و اکنون پرواز یازدهم نشان داد که تیم اسپیس‌ایکس توانسته مشکلات را برطرف کند و برنامه را به مسیر پیشرفت بازگرداند.
یکی از مهم‌ترین تغییرات در این پرواز، استفاده از طراحی جدید برای سپر حرارتی فضاپیما بود، مهندسان اسپیس‌ایکس با افزودن ماده‌ای نرم به نام «کرانچ‌رپ» در بین کاشی‌های سرامیکی سپر حرارتی، توانستند از نفوذ گرمای بیش از حد به بدنه‌ی فولادی جلوگیری کنند. نتایج اولیه نشان داد که این روش عملکرد بسیار بهتری نسبت به طراحی قبلی دارد و مقاومت فضاپیما را در بازگشت به جو افزایش می‌دهد.
با عبور از اقیانوس اطلس و قاره آفریقا، استارشیپ بر فراز اقیانوس هند وارد مرحله‌ی بازگشت به جو شد، در مسیر پرواز این فضاپیما هشت ماکت ماهواره استارلینک نسل بعدی را نیز در فضا آزاد کرد. هنگام بازگشت، دمای سطح استارشیپ به بیش از ۲۶۰۰ درجه فارنهایت (۱۴۳۰ درجه سانتی‌گراد) رسید، اما سپر حرارتی و بالچه‌ها تقریبا بدون هیچ آسیبی از این مرحله عبور کردند. تصاویر زنده‌ی پخش‌شده از دوربین‌های نصب‌شده بر روی فضاپیما عبور استارشیپ را از میان پلاسمای نارنجی و بنفش به نمایش گذاشتند؛ صحنه‌ای که به‌دلیل ارتباط استارشیپ با شبکه اینترنت ماهواره‌ای استارلینک به‌صورت زنده قابل تماشا بود. این نخستین بار بود که استارشیپ بدون آسیب جدی از بازگشت به جو جان سالم به در برد، دستاوردی که گامی بزرگ در جهت هدف نهایی اسپیس‌ایکس یعنی استفاده‌ی مکرر از فضاپیما بدون نیاز به بازسازی محسوب می‌شود.
در مراحل پایانی پرواز، استارشیپ با تغییر زاویه‌ی بالچه‌های خود مانوری موسوم به «بانک دینامیک» را بر فراز اقیانوس هند انجام داد، سپس به حالت عمودی درآمد و با روشن‌سازی موتورهایش سرعت خود را برای فرود شبیه‌سازی‌شده کاهش داد که این مانور قرار است در ماموریت‌های واقعی بازگشت به زمین از آن استفاده شود.
با موفقیت این پرواز، اسپیس‌ایکس اکنون آماده ورود به مرحله‌ی بعدی توسعه‌ی برنامه استارشیپ است. نسخه‌ی سوم این فضاپیما موسوم به استارشیپ V۳، در حال ساخت است و طبق اعلام شرکت مجهز به مخازن سوخت بزرگ‌تر، موتور‌های ارتقایافته رپتور ۳، محفظه‌ی بار جدید برای ماهواره‌های واقعی استارلینک و سامانه‌ی انتقال سوخت در مدار خواهد بود. این قابلیت آخر که به آن «سوخت‌گیری مداری» گفته می‌شود، برای ماموریت‌های طولانی‌تر از مدار زمین و سفر به ماه و مریخ ضروری است.
اسپیس‌ایکس در بیانیه‌ای رسمی اعلام کرده است که نسل بعدی استارشیپ برای پرواز‌های مداری، ماموریت‌های عملیاتی و آزمایش انتقال سوخت طراحی شده و هدف آن دستیابی به فضاپیمایی کاملا قابل استفاده‌ی مجدد برای مدار زمین، ماه، مریخ و فراتر از آن است.
اهمیت این مرحله زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم ناسا بر اساس قرارداد ۴ میلیارد دلاری خود با اسپیس‌ایکس، نسخه‌ای از استارشیپ را برای برنامه آرتمیس (ماموریت بازگشت فضانوردان به ماه) به‌عنوان فضاپیمای فرودگر انسانی در نظر گرفته است و موفقیت در آزمایش سوخت‌گیری مداری یکی از الزامات اصلی این قرارداد به شمار می‌رود.
آخرین پرتاب از سکوی شماره ۱ پایگاه استاربیس انجام شد و اسپیس‌ایکس هم‌اکنون در حال ساخت سکوی دوم مجهز به کانال خروج شعله است تا بتواند نسخه‌ی بلندتر استارشیپ V۳ را پشتیبانی کند. همچنین بازسازی زیرساخت‌های پرتاب در فلوریدا از جمله در کیپ کاناورال و مرکز فضایی کندی، با هدف افزایش ظرفیت پرتاب‌ها در دستور کار قرار دارد. اسپیس‌ایکس اعلام کرده است که در آینده نزدیک قصد دارد پرواز‌های استارشیپ را از حالت ماهانه به هفتگی و در نهایت روزانه ارتقا دهد.
پرواز موفق استارشیپ V۲ را می‌توان نقطه‌ی عطفی در مسیر دستیابی به فضاپیمایی دانست که نه‌تنها قابل استفاده‌ی مجدد است، بلکه می‌تواند آغازگر عصر تازه‌ای از سفر‌های میان‌سیاره‌ای باشد. با ورود نسخه‌ی سوم در سال آینده رویای ایلان ماسک برای ارسال انسان به مریخ بیش از هر زمان دیگری به واقعیت نزدیک شده است.