محمد صادق مهرجو، مدیر امور فنی شرکت نفت مناطق مرکزی ایران در گفتوگو با خبرنگار اقتصاد معاصر در رابطه با تاثیر مکانیسم ماشه بر صادرات نفت ایران گفت: بازگردانی تحریم‌های قبلی سازمان ملل، چیزی را به تحریم‌های اقتصادی ما اضافه نکرد و نخواهد کرد اما احتمالا شرکای تجاری ما از جمله شرکای آسیایی را بیشتر تحت فشار قرار می‌دهد. خریداران عمده نفت ایران، پالایشگاه‌های مستقلی هستند که با غرب به خصوص امریکا مراودات تجاری خاصی ندارند. با توجه به محدودیت‌هایی که برای مراودات بانکی ما ایجاد کردند، ما مجبور هستیم که با مکانیسم خاص خود فروش را ادامه دهیم.
وی افزود: در دهه اخیر، بدترین عملکرد ما مربوط به سال ۱۳۹۹ بوده که تولید نفت خام ما تا ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه نیز کاهش یافت و این اتفاق ناشی از شدت گرفتن تحریم‌های آمریکا علیه ما بود. با بازیابی کانال‌های فروش، ما دیگر محدودیتها را مانند سال ۱۳۹۹ تحربه نخواهیم کرد اما می‌شود گفت که فشار بر خریداران ما شدت پیدا می‌کند، مراودات تجاری ما سخت‌گیرانه‌تر خواهد شد و شبکه تراستی ما بیشتر تحت فشار قرار خواهد گرفت.
مهرجو ادامه داد: پس ما هر چقدر توان صادراتی داشته باشیم، به همان نسبت تولید داخل افزایش یا کاهش پیدا می‌کند.
مدیر امور فنی شرکت نفت مناطق مرکزی ایران در ادامه گفت: زمانی که کانال‌های صادراتی ما بعد از خروج آمریکا از برجام و بازگشت تحریم‌ها احیا شد، متناسب با این اقدام، ناوگان حمل و نقل در سایه ما هم مجددا آغازی دوباره داشت که می‌توانست با وجود ریسک‌های زیاد و عدم پوشش‌دهی بیمه کشتی‌ها، اقدام به حمل و نقل حجم قابل توجهی از نفت خام ایران را بکند. این اقدام توانست میزان صادرات نفت خام ما را به تدریج افزایش دهد اما هنوز به میزان نهایی خود نرسیده است. در حال حاضر نیز هرچقدر که توان تولید ما افزایش یابد، میزان صادرات هم بیشتر خواهد شد.
وی افزود: یکی از راه‌های افزایش صادرات ما، ذخیره‌سازی نفت خام در خارج کشور است که ایران در بنادر کشورهایی انجام می‌دهد. از روش‌های دیگر می‌شود به تهاتر کالا با کالا یا خدمات اشاره کرد؛ با این روش به جای دریافت پول می‌توان کالا یا خدمات وارد کرد، بدون اینکه پولی مبادله شود. این کار هم به کرات در زمان تحریم انجام شده و خواهد شد. همچنین یکی دیگر از روش‌ها دریافت رمز ارزها هستند که می‌تواند مبنای مبادله و خرید باشد بدون اینکه ردیابی شود.