به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ نیروگاه‌های جریانی با ساخت سد‌هایی کم‌ارتفاع و دارای مخازن کوچک احداث می‌شوند؛ مخازنی که ظرفیت ذخیره‌سازی زیادی ندارند و هدف اصلی از احداث آنها تولید برق است. به همین دلیل برخلاف سد‌های بزرگ مخزنی پیامد‌های زیست‌محیطی گسترده ایجاد نمی‌کنند و حقابه مناطق پایین‌دست نیز دچار اختلال نمی‌شود، به‌علاوه کوچک بودن مخزن سد جریانی باعث می‌شود تولید برق در آن حتی در دوره‌های کم‌آبی ادامه یابد؛ در حالی‌که سد‌های مخزنی در شرایط مشابه ناچار به توقف تولید برق هستند.
ایران و ارمنستان نیز در سال ۱۳۸۵ موافقتنامه احداث نیروگاه جریانی مشترک بر رودخانه ارس را امضا کردند، این موافقتنامه شامل احداث دو نیروگاه جریانی مغری (برای ارمنستان) و قره‌چیلر (برای ایران) بر روی رودخانه ارس بود.
در ادامه دولت در فروردین ۱۳۸۹ لایحه «موافقتنامه همکاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ارمنستان راجع به احداث و بهره‌برداری از نیروگاه‌های جریانی بر روی رودخانه ارس» را برای قانون شدن به مجلس شورای اسلامی تقدیم کرد، با این حال تصویب آن هشت سال به طول انجامید و در نهایت در سال ۱۳۹۷ به تصویب مجلس رسید و این قانون در ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۹۷ توسط رئیس جمهور وقت به وزارت نیرو ابلاغ شد.
با این‌حال امروز با وجود گذشت ۱۹ سال از امضای موافقتنامه نیروگاه متشرک با ارمنستان و نیز ابلاغ آن توسط رئیس جمهور، هنوز حتی کلنگ این پروژه به زمین نخورده است. در چنین شرایطی دور از انتظار نیست که طرف ارمنی، با مشاهده‌ی بی‌میلی و فقدان جدیت از سوی ایران در پیشبرد همکاری‌های مشترک به‌سمت تعامل با سایر بازیگران به‌ویژه آمریکا و اروپا گرایش پیدا کند.
از سوی دیگر این تعلل درحالی است که کشور با ناترازی شدید انرژی روبه‌رو است و اجرای این موافقتنامه می‌تواند با سرمایه‌گذاری کم و احداث در زمان کوتاه به تامین انرژی کشور کمک کند. هزینه احداث هرکدام از نیروگاه‌ها کمتر از ۳۵۰ میلیون دلار برآورد می‌شود و هر یک نیز ظرفیتی معادل ۱۵۰ مگاوات دارند. با توجه به دائمی بودن رودخانه ارس و مخزن کم حجم سدها، هر دو نیروگاه می‌توانند به‌طور دائم فعالیت داشته باشند و این ویژگی برای ایران که با ناترازی در تامین سوخت روبه‌رواست اهمیت ویژه‌ای دارد چراکه نیروگاه‌های حرارتی به‌ویژه در فصل زمستان، به دلیل کمبود گاز و گازوئیل ناچار به استفاده از مازوت می‌شوند؛ سوختی که آلایندگی شدید هوا را به همراه دارد. تولید انرژی پاک نیز یکی دیگر از مزیت‌های این نیروگاه‌هاست، افزون بر آن در شرایطی که ایران با ناترازی برق مواجه است و ارمنستان نیز از مازاد تولید برق برخوردار است، ظرفیت نیروگاه مغری می‌تواند به ایران منتقل و راهکاری موثر برای جبران کمبود انرژی کشور باشد.
به علاوه، چنین همکاری‌هایی در شرایط حساس کنونی منطقه‌ی قفقاز و با توجه به تلاش قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای همچون آمریکا و ترکیه برای گسترش نفوذ خود در آن می‌تواند به تعمیق روابط سیاسی و اقتصادی دو کشور و خنثی‌سازی طرح‌های رقبا و دشمنان در منطقه منجر شود. از این رو ضرورت دارد دولت قانون احداث این نیروگاه را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهد و با رفع موانع موجود، هرچه سریع‌تر زمینه عملیاتی‌شدن آن را فراهم سازد.