به گزارش اقتصاد معاصر؛ فصل پنجم قانون برنامه هفتم توسعه به اصلاح صندوقهای بازنشستگی می‌پردازد. در ماده ۲۹ این فصل آمده است که به منظور کاهش ناترازی صندوقهای بازنشستگی و تقویت توان صندوقها در انجام تکالیف محول شده از ابتدای سال اول اجرای برنامه حداکثر سن بازنشستگی زنان و حداکثر سن بازنشستگی مردان تغییر خواهد کرد. حداکثر سن بازنشستگی مردان ۶۲ و حداکثر سن بازنشستگی زنان ۵۵ سال است؛ ضمن اینکه ایثارگران، معلولان و شاغلان در مشاغل سخت و زیانآور مشمول قوانین خاص خود هستند.
مطابق آنچه در ماده ۲۹ ذیل فصل ۵ این قانون یعنی بخش مربوط به اصلاح صندوقهای بازنشستگی آمده است، از ابتدای سال اول اجرای این برنامه، به منظور کاهش ناترازی صندوقهای بازنشستگی و تقویت توان آنها، تغییراتی در نحوه بازنشستگی بیمه‌پردازان نسبت به ۳۰ سال خدمت، ایجاد میشود که «الزامی» بوده و به شرح زیر است:
۱. کسانی که ۲۸ سال تمام سابقه بیمه پردازی دارند، مشمول تغییر سنوات بازنشستگی نشده و با ۳۰ سال خدمت بازنشسته می‌شوند
۲. افراد دارای سابقه پرداخت حق بیمه بین ۲۵ تا ۲۸ سال، به ازای هر سال باقی مانده تا ۳۰ سال خدمت، ۲ ماه به زمان واریز حق بیمه الزامی آنها افزوده میشود
۳. افراد دارای ۲۰ تا ۲۵ سال سابقه واریز حق بیمه، به ازای هر یک سال باقی مانده تا ۳۰ سال خدمت، ۳ ماه به سنوات خدمت آنها افزوده میشود
۴. افراد دارای ۱۵ تا ۲۰ واریز حق بیمه، به ازای هر سال باقی مانده تا ۳۰ سال خدمت، ۴ ماه به سنوات آنها افزوده میشود
۵. بیمه پردازان با کمتر از ۱۵ سال سابقه واریز خدمت، ۵ سال به سوابق خدمت آنها افزوده میشود
همچنین حداکثر سن بازنشستگی برای مردان ۶۲ و زنان ۵۵ سال است؛ ضمن اینکه ایثارگران، معلولان و شاغلان در مشاغل سخت و زیانآور مشمول قوانین خاص خود هستند
ماده ۲۹– به‌منظور کاهش ناترازی صندوقهای بازنشستگی و تقویت توان صندوقها در انجام تکالیف محول‌شده از ابتدای سال اول اجرای برنامه:
۱– بیمه‌پردازانی که بیش از ۲۸ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند به سنوات الزامی بیمهپردازی آنان برای بازنشستگی اضافه نمیگردد.
۲– بیمه‌پردازانی که از ۲۵ تا ۲۸ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند به سنوات الزامی بیمهپردازی آنان برای بازنشستگی بهازای هر‌سال تا زمان بازنشستگی دو ماه اضافه میگردد.
۳– بیمه‌پردازانی که از ۲۰ تا ۲۵ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند به سنوات الزامی بیمهپردازی آنان برای بازنشستگی بهازای هر‌سال تا زمان بازنشستگی سهماه اضافه میگردد.
۴– بیمه‌پردازانی که از ۱۵ تا ۲۰ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند به سنوات الزامی بیمهپردازی آنان برای بازنشستگی بهازای هر‌سال تا زمان بازنشستگی چهار ماه اضافه میگردد.
۵– بیمه‌پردازانی که مطابق قوانین کمتر از ۱۵ سال تمام سابقه بیمهپردازی دارند به سنوات الزامی بیمهپردازی آنان برای بازنشستگی پنج‌سال اضافه میگردد.
تبصره ۱- اجرای تمام یا بخشی از احکام فوقالذکر مشروط بر آن است که سن بیمهپرداز در زمان بازنشستگی برای مردان از ۶۲ سال و برای زنان از ۵۵ سال بیشتر نباشد. در هر حال حداکثر سنوات الزامی بیمهپردازی برای بازنشستگی برای مردان ۳۵ سال و برای زنان ۳۰ سال خواهد بود.
تبصره ۲- اصلاحات فوق در قوانین مربوط به صندوقهای بازنشستگی به‌استثنای صندوقهایی که حداقل سنوات الزامی بیمهپردازی برای بازنشستگی بیمهشدگان آنها از ارقام مذکور در تبصره (۱) بیشتر است به‌صورت دائمی خواهد بود.
تبصره ٣- ایثارگران، معلولان و شاغلان در مشاغل سخت و زیانآور مشمول قوانین خاص خود هستند.
تبصره ۴- اشخاص موضوع این حکم با رضایت خود و موافقت دستگاه‌های ذیربط می‌توانند علاوه بر زمان‌های مذکور در اجزای (۲) تا (۵) این بند تا سقف سن مقرر در قوانین مربوط حسب مورد به خدمت ادامه دهند.
تبصره ۵- چنانچه دستگاه‌ها به خدمات برخی از کارکنان نیاز نداشته باشند حسب مورد می‌توانند بدون لحاظ زمان‌های مذکور در اجزای (۲) تا (۵) با پیشنهاد بالاترین مقام دستگاه و موافقت معاون اول رئیسجمهور بر اساس قوانین مربوط نسبت به صدور احکام بازنشستگی آنان اقدام کنند.
تبصره ۶- افرادی که بنا به تقاضای خود مایل به بازنشستگی بدون رعایت موعد فوقالذکر باشند، بازنشستگی آنها مطابق قوانین مربوط و بدون رعایت اجزای (۲) تا (۵) بلامانع است و حقوق بازنشستگی آنان متناسب با سنوات مندرج در اجزای مذکور (به نسبت سنوات بیمهپردازی آنها به سنوات الزامی بیمهپردازی برای بازنشستگی آنها) برقرار میشود.
آییننامه اجرائی این ماده ظرف ششماه توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تهیه میشود و به‌تصویب هیأت وزیران میرسد.