
طرز تهیه پاستیل خانگی / آموزش انواع پاستیل خانگی + عکس و فیلم
به گزارش اقتصاد معاصر؛ پاستیل یک شیرینی خوش طعم و پرطرفدار است که در رنگ ها، طعم ها و اشکال و قالب های مختلف برای سلایق گوناگون تولید و عرضه می شود.
افراد بسیاری به این خوراکی ژلاتینی علاقه دارند اما باید مراقب باشید که در مصرف این شیرینی زیاده روی نکنید به خصوص به افراد مبتلا به دیابت توصیه می شود که در مصرف پاستیل احتیاط کنند.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید در منزل هم می توانید این شیرینی کوچک و خوش طعم را درست کنید.
البته این را بدانید که روشهای گوناگونی برای درستکردن پاستیل خانگی وجود دارد و می توانید پاستیل خانگی را به صورت نوشابه ای، گلوکزدار و بدون گلوکز درست کنید.
در این گزارش طرز تهیه پاستیل خانگی را به شما آموزش می دهیم. مرحله به مرحله با ما باشید تا آموزش انواع پاستیل خانگی را به شما ارائه دهیم.
ابتدا باید مواد اولیه برای تهیه پاستیل خانگی را فراهم کنید.
طرز تهیه پاستیل خانگی با گلوکز
برای تهیه پاستیل به مقدار مناسب به موادی شامل شکر، آبمیوه با طعم دلخواه، پودر ژلاتین، گلوکز، رنگ خوراکی و اسانس دل خواه به میزان لازم نیاز دارید.
مواد لازم برای تهیه پاستیل خانگی با گلوکز
شکر | 1 پیمانه |
آب | 1/2 پیمانه |
آبمیوه با طعم دلخواه | 1/2 پیمانه |
پودر ژلاتین | 2 ق سوپخوری |
گلوکز | 1 ق سوپخوری |
رنگ خوراکی و اسانس دل خواه | به میزان لازم |
دستور تهیه پاستیل خانگی
برای تهیه پاستیل خانگی ابتدا پودر ژلاتین را با آب مخلوط کرده به روش بن ماری حل کنید.
سپس شکر، آبمیوه و گلوکز را روی حرارت قرار دهید تا به جوش بیاید.
بعد از یک جوش، رنگ و اسانس دلخواه را به آن اضافه کرده و مخلوط کنید.
ژلاتین حلشده را نیز به مواد قبلی اضافه کرده و هم بزنید.
قالبهای شکلات را خیلی کم، چرب کرده و مایع آمادهشده را داخل آن بریزید و حدود ۳ ساعت درون یخچال قرار دهید.
سپس پاستیلها از قالب بیرون آورده و سرو کنید. به همین راحتی، به همین خوشمزگی.
نکات مهم در تهیه پاستیل خانگی
میتوان از آبمیوههای طبیعی، شربتهای سن ایچ یا نوشابههای بدون گاز نیز به عنوان اسانس برای تهیه پاستیل خانگی استفاده کرد.
برای جلوگیری از چسبیدن پاستیلها به همدیگر میتوانید آنها را بعد از بیرونآوردن از قالب، داخل شکر بغلتانید.
میتوان به جای غلتاندن پاستیلها در شکر، کف قالبها کمی پودر قند الکشده ریخت.
به جای رنگ و اسانس میتوانید از ۲ قاشق پودر ژله متناسب با آبمیوه نیز استفاده کنید.
نوعی پاستیل متفاوت به نام پاستیل پفی یا مارشمالو نیز وجود دارد که از آن برای تهیه دسرهای مختلف مانند تارت هندوانه با مارشمالو استفاده میشود.
طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز
طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز هم بسیار ساده است و زمان زیادی از شما نمیگیرد. همان طور که گفتیم روشهای گوناگونی برای درستکردن پاستیل خانگی وجود دارد که یکی از سادهترین آنها طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز است.
مواد لازم برای طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز
۲۵ گرم پودر ژله در طعم دلخواه
۷۰ میلیلیتر آب در دمای اتاق
۱۱۰ گرم شکر
۸۰ میلیلیتر آب داغ
۵ تا ۱۰ میلیلیتر آبلیمو (اختیاری)
آبمیوه (اختیاری)
قالب سیلیکونی در طرح دلخواه
در ادامه ویدیویی ببینید از طرز تهیه پاستیل خانگی با گلوکز
دستور تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز
پودر ژله را به کاسه آب اضافه کنید. بهخوبی هم بزنید تا در آب حل شود.
شکر و آب داغ یا آبمیوه را در یک قابلمه بریزید. حرارت را زیاد کنید تا به نقطه جوش برسد. در عین حال بهخوبی هم بزنید تا شکر حل شود.
سپس حرارت را کم کنید. اجازه دهید شربت با حرارت ملایم ۱۰ الی ۱۵ دقیقه بجوشد. اگر برای اولین بار است پاستیل درست میکنید نگران غلظت شربت نباشید. هرچه شربت غلیظتر باشد، پاستیلها سفتتر میشوند.
پودر ژله نرمشده را به ظرف شربت اضافه کنید. خوب هم بزنید تا پودر ژله در شربت حل شود. قبل از خاموشکردن حرارت، مخلوط را ۲ الی ۳ دقیقه دیگر بجوشانید.
مخلوط شربت و پودر ژله را داخل قالب بریزید و اجازه دهید خنک شود. سپس حداقل ۴ ساعت دیگر در یخچال بگذارید تا کاملا خنک و سفت شوند.
پاستیلها را از قالب جدا کنید. در این مرحله پاستیلها چسبنده هستند؛ بهتر است یک چاقوی تیز را داخل یک ظرف آب داغ قرار دهید و سپس در اطراف قالب بچرخانید تا پاستیلها از قالب جدا شوند.
کل زمان طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز و آمادهسازی آن ۲۵ دقیقه است و با این میزان مواد ۱۶ تا ۲۰ تکه پاستیل میتوانید درست کنید. طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز برای افرادی که میخواهند پاستیل خانگی را با مواد قابل دسترس در خانه درست کنند مناسبتر است.
در ادامه ویدیویی ببینید از طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز
طرز تهیه پاستیل خانگی با نوشابه
مواد مورد نیاز
۱ لیوان نوشابه
۲ قاشق غذاخوری پودر ژلاتین
قالب با طرح دلخواه
دستور تهیه پاستیل خانگی با نوشابه
یک لیوان نوشابه را در کاسه میریزیم و بهخوبی با پودر ژلاتین مخلوط میکنیم. روی حرارت غیر مستقیم بخار آب، ظرف را قرار میدهیم تا مخلوط شفاف شود.
بعد از گذشت ۵ دقیقه مخلوط را در قالب میریزیم و آن را پر میکنیم.
مخلوط را ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در یخچال قرار میدهیم تا زمانی که سفت شوند.
قالب را از یخچال بیرون میآوریم و پاستیلهای خانگی را از قالب جدا میکنیم.
در ادامه ویدیویی ببینید از طرز تهیه پاستیل خانگی با نوشابه
نکاتی که باید در طرز تهیه پاستیل خانگی رعایت کنید
اگر دوست دارید پاستیل شما طعم میوه دهد، میتوانید بهجای آب داغ از آبمیوه استفاده کنید. در طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز بهتر است برای خوشمزهتر شدن از آبمیوه استفاده کنید.
برای اینکه پاستیل طعم ترشی داشته باشد، میتوانید از آبلیمو استفاده کنید. بهتر است از مقدار کمی آبلیمو استفاده کنید تا پاستیل شما طعم تلخ نداشته باشد.
بافت سفت پاستیل خانگی، به میزان استفاده از ژلاتین و آب بستگی دارد. هر چه ژلاتین بیشتر باشد، پاستیل بافت سفتتری پیدا میکند.
پاستیلها در یخچال سفت میشوند. بعد از اینکه به دمای اتاق برسند نرمتر میشوند. برای اینکه پاستیلها در مدت طولانیتری باقی بمانند، بهتر است در مرحله آخر آنها را به شکر آغشته کنید تا روکش شکری داشته باشند.
بهتر است در طرز تهیه پاستیل خانگی بدون گلوکز به این نکته توجه داشته باشید که در این روش شفافیت پاستیل کمتر است و کمی سفتتر از روشهای دیگر خواهد شد.
پاستیل چگونه اختراع شد؟
پاستیل در دهه ۱۹۲۰ به صورت اتفاقی توسط یک کارگر کارخانه آبنباتسازی به نام "هانس ریگل" ساخته شد. او که جوانی باتجربه و خلاق بود، تصمیم گرفت برای کسب درآمد بیشتر در آشپزخانه منزل کوچکش آبنباتهای خانگی جدیدی درست کند. اینآبنباتهای جدید که بسیار خوشمزه و پرطرفدار بودند بعد از مدتی با نام "هاریبو" به شهرت رسیدند و خیلی زود بر سر زبانها افتادند.
هانس ریگل همیشه برای بالابردن میزان فروش محصولاتش سعی میکرد ایدههای خلاقانهای را به اجرا درآرود به همین دلیل، یکبار تصمیم گرفت از عصاره میوه و مقداری ژلاتین برای قوام بیشتر آبنباتهایش استفاده کند و برای تغییر شکل ظاهری آبنباتها که آن روزها همگی به شکل گرد و ساده بودند نیز تصمیم گرفت که آنها را داخل قالبهای خرسی شکل بریزد. این آبنباتهای کشی خیلی زود بین بچهها و بزرگترها به محبوبیت رسیدند و ثروت بسیار زیادی را برای هانس به ارمغان آوردند.
امروز با گذشت حدود یک قرن از تولد خرسهای هاریبو، این آبنباتهای ژلاتینی هنوز پرطرفدارند و خیلیها آن را به عنوان میانوعدهای کمکالری و کمشیرین میشناسند.
پاستیل به چه معناست؟
پاستیل از ژلاتین، شکر و مواد افزودنی تشکیل شده که اسانسهای مختلف به آن اضافه میشود. بسیاری از افراد تصور میکنند که میتوان پاستیل را جایگزین مواد دیگری مانند میوهها کرد، اما جایگزینکردن کردن پاستیل و خوراکیهایی مانند آن با وعدههای غذایی و مواد طبیعی به هیچوجه توصیه نمیشود، زیرا این خوراکی نهتنها مواد مورد نیاز بدن را تامین نمیکند بلکه به دلیل طعم شیرین و چربی که دارد، خیلی زود با ذایقه فرد سازگار شده و حتی میتواند او را به خوردن این نوع خوراکیها معتاد کند. در ضمن این ترکیبات ژلاتینی به مخاط دهان و دندانها میچسبند و احتمال پوسیدگی دندانها را زیاد میکند پس سعی کنید به جای جویدن پاستیل، صبر کنید در دهانتان آب شود و بلافاصله بعد از خوردن پاستیل نیز مسواک بزنید.
آیا خوردن پاستیل خوب است؟
بسیاری از افراد تصور میکنند که ژلاتین موجود در پاستیل تامینکننده کلسیم و ویتامینهای مورد نیاز بدن است و میتواند جایگزین مناسبی برای بچههایی باشد که علاقهای به خوردن میوه ندارند، اما بهتر است بدانید که ژلاتین موجود در پاستیل از نوع ژلاتین حیوانی است و این نوع ژلاتین در مقایسه با میزان پروتئین موجود در گوشت، شیر و تخممرغ و... کمارزشترین نوع پروتئین حیوانی محسوب میشود و فاقد بسیاری از اسیدهای آمینه ضروری است. طعمهای مختلف پاستیل از میوهای و نوشابهای و ... نیز فقط به دلیل وجود اسانس و طعمدهندههای مصنوعی هستند و هیچ فرقی بین پاستیل نوشابهای و میوهای وجود نداشته و این پاستیلها هیچ خاصیتی ندارند.
پاستیل با همه معایب و مزایایی که دارد به هر حال در همه جا به وفور یافت میشود و منعی نیز برای مصرف ندارد. اگر خیلی به این خوراکی ژلاتینی علاقه دارید، بهتر است خودتان آن را در منزل تهیه کنید تا هم از کیفیت مواد اولیه مطمئن باشید و هم از تجربه تهیه پاستیل خانگی لذت ببرید.
دیابتیها پاستیل بخورند؟
مسلما میزان قند مصرفی یک فرد دیابتی با یک فرد سالم متفاوت است و با محدودیت بیشتری برای انتخاب خوراکیهای شیرین مواجه است. اما یک فرد سالم میتواند روزانه ۴۰ تا ۵۰ گرم از انواع خوراکیهای شیرین که در گروههای مختلف غذایی هستند (از انجیر و خرما گرفته تا شیرینی و پاستیل) مصرف کند. البته بسیار بهتر است که این نوع خوراکیها با معده خالی مصرف نشده و بعد از وعدههای اصلی و میانوعدهها میل شوند تا فرد را با احساس سیری کاذب و گرسنگیهای مکرر مواجه نکند.