اولین سند همکاری بین‌المللی دولت چهاردهم امضا شد/ وزیر نفت از این فرصت استفاده می‌کند؟

به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ سند توسعه همکاری‌های گازی ایران و ترکمنستان دیروز (چهارشنبه، هفتم شهریور) با حضور مسعود پزشکیان رئیس جمهور ایران، قربانقلی بردی محمداف رهبر ملی ترکمنستان و محسن پاک‌نژاد وزیر نفت، بین مجید چگنی مدیرعامل شرکت ملی گاز کشورمان و ماکسات بابایف، رئیس شرکت دولتی ترکمن‌گاز امضا شد.

گفتنی است در آذر ۱۴۰۰، قرارداد سوآپ روزانه ۵ میلیون متر مکعب گاز ترکمنستان به آذربایجان از مسیر ایران امضا شد که حجم آن دو برابر شد. در خرداد ۱۴۰۲ نیز خبر واردات روزانه ۱۰ میلیون متر مکعب گاز ترکمنستان به ایران اعلام شد. اما در دی ۱۴۰۲، به دلیل مناقشه ترکمنستان و آذربایجان، توافق سوآپ به کما رفت و به نظر می‌رسد قرارداد واردات گاز نیز بعد از انجام موفقیت‌آمیز تست فنی، به صورت پیوسته وارد فاز اجرایی نشد.

پیش از امضای این قرارداد، پاک‌نژاد وزیر نفت در اولین حضور خود در وزارت نفت در گفت‌وگویی اعلام کرده بود که قرارداد همکاری گازی ایران و ترکمنستان که در قالب سوآپ یا تجارت گاز صورت می‌پذیرد از اقدامات مثبت دولت گذشته است. اما نکته‌ای که وی به آن اشاره کرد، استفاده از بخشی از این گاز برای حل ناترازی گاز در داخل است. لذا وزیر نفت باید به این مسئله توجه کند که اگر قراردادی تحت عنوان سوآپ یا صادرات گاز امضا شود، هیچ گاز وارداتی نباید در داخل کشور مصرف شود و باید گاز را صادر یا سوآپ کرد.

چرا تجارت گاز مهم است

پیرامون اهمیت صادرات گاز، رمضانعلی سنگدوینی، نماینده مجلس، در شبکه ایکس نوشت: صادرات گاز به کشورهای همسایه چون عمان، پاکستان و عراق باعث ایجاد ارزآوری بسیار خوب و جایگزین مطمئن‌تری برای کشور است. صادرات نفت و فرآورده‌های نفتی از نظر اقتصادی آورده خوبی برای کشور دارند، ولی به همان میزان قابل تحریم هستند، زیرا جایگزین‌های بسیاری برای آن وجود دارد، درست برعکس گاز طبیعی که هم اقتصادی است و هم بازیگران منطقه‌ای و محدودی دارد. بنابراین اگر ایران در بلندمدت به کشوری با حجم تجارت گاز بالا و هاب گازی منطقه تبدیل شود، ضمن مصون‌سازی کشور در مقابل تحریم، قدرت سیاسی خود به ویژه در سطح منطقه را نیز تثبیت می‌کند.