انقلاب اسلامی

نرخ فقر در ایران که پیش از انقلاب اسلامی به حدود ۴۰ درصد و پس از جنگ تحمیلی به مرز ۶۰ درصد رسیده بود، طی سه دهه اخیر کاهش چشمگیری را تجربه کرده است.

مخارج مصرفی خصوصی نهایی (PFCE) به‌ عنوان یکی از شاخص‌های کلیدی رفاه عمومی، نشان می‌دهد که قدرت خرید واقعی مردم ایران پس از انقلاب اسلامی ، به‌ ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی، رشد چشمگیری داشته است. بر اساس داده‌های تعدیل‌شده با تورم، این شاخص از حدود ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان برای هر ایرانی قبل از انقلاب، به مرز ۴۰ میلیون تومان در سال‌های اخیر رسیده است.

اختلاف طبقاتی یکی از مهم‌ترین شاخص‌های تحلیل شرایط اقتصادی یک کشور است که با دو معیار ضریب جینی و نسبت هزینه‌های دهک دهم به دهک اول سنجیده می‌شود.

بررسی آمارهای بین‌المللی نشان می‌دهد که تولید ناخالص داخلی سرانه ایران بر مبنای برابری قدرت خرید، پس از انقلاب اسلامی با رشد قابل‌ توجهی همراه بوده است. با این حال، تحلیل‌های سطحی و استفاده از داده‌های خام بدون در نظر گرفتن شاخص‌های تعدیل‌شده، می‌تواند منجر به برداشت‌های نادرست و تصمیم‌گیری‌های اشتباه شود.