۱۱:۱۹ ۱۴۰۴/۰۲/۱۲
اقتصاد معاصر بررسی می‌کند

ایران در مقابل بحران برق جهانی؛ بیست‌ویک سال بدون خاموشی سراسری

ایران در دو دهه اخیر با موفقیت توانسته تا بدون تجربه خاموشی سراسری، شبکه برق خود را با ثبات نگه دارد. این دستاورد در حالی به ثبت رسیده که بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته نیز در سال‌های اخیر با بحران‌های گسترده برق مواجه شده‌اند که میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار داده و پیامدهای جدی اقتصادی و اجتماعی به دنبال داشته است.
ایران در مقابل بحران برق جهانی؛ بیست‌ویک سال بدون خاموشی سراسری
کد خبر:۲۱۵۴۸

به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ ایران در طی بیست‌ویک سال گذشته توانسته تا بدون تجربه خاموشی سراسری، شبکه برق خود را با ثبات نگه دارد. این در حالی است که بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته نیز با بحران‌های مشابه در این زمینه مواجه شده‌اند. 

طبق داده‌های صنعت برق ایران، از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۹، تقریبا ۹ کشور دچار خاموشی‌های گسترده شدند که میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار داد. این کشورها شامل برزیل و پاراگوئه (تقریبا ۸۷ میلیون نفر در سال ۲۰۰۹ دچار خاموشی شدند)، ایتالیا (۵۵ میلیون نفر در ۲۰۰۳ دچار خاموشی شدند) و ونزوئلا (با ۳۰ میلیون جمعیت در ۲۰۱۹ دچار خاموشی شدند) می‌شوند که به ترتیب بیشترین جمعیت متاثر از خاموشی را داشتند. 

علاوه بر این، کشورهای دیگری مانند آذربایجان با ۱۱ میلیون نفر جمعیت دچار خاموشی، ترکیه با ۷۰ میلیون نفر، هند ۶۷۰ میلیون نفر، ژاپن ۱۰ میلیون نفر، اندونزی ۱۰۰ میلیون نفر، آمریکا و کانادا ۶۰ میلیون نفر، در سال‌های مختلف با خاموشی‌های جدی روبه‌رو شدند که تاثیرات زیادی بر زندگی روزمره شهروندان داشت. مهم‌ترین پیامدهای این بحران‌ها شامل قطع برق بیمارستان‌ها، اختلال در تامین آب و تولید، توقف فعالیت‌های بنادر و فرودگاه‌ها، کمبود مواد غذایی و دارویی و افزایش سرقت در مراکز خرید بود. 

در این میان، ایران توانسته با وجود چالش‌های مختلف، از وقوع خاموشی سراسری جلوگیری کرده و شبکه برق خود را در شرایط پایداری نگه دارد، در حالی که بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته با وجود برخورداری از زیرساخت‌های پیشرفته، در کنترل بحران‌های برق با مشکل مواجه شده‌اند. 

در کنار این آمار، گزارش وزارت نیرو به پیامدهای گسترده خاموشی سراسری نیز اشاره می‌کند که از جمله می‌توان به قطع برق بیمارستان‌ها و مراکز حساس، اختلال در پمپاژ آب و تامین آب شهری، توقف فعالیت بنادر، فرودگاه‌ها و زیرساخت‌های حیاتی، تعطیلی کارخانه‌ها و اختلال در تولید، کمبود شدید مواد غذایی و دارویی، مختل شدن حمل‌ونقل عمومی و متروها، افزایش سرقت در مراکز خرید و فروشگاه‌ها، اختلال در ارتباطات و اینترنت و در نهایت گسترش اعتراضات سیاسی و اجتماعی اشاره کرد.

ارسال نظرات