افزایش بی‌سابقه بیکاری نیروهای متخصص در صنعت فناوری اسرائیل

به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر به نقل از گلوبز؛ در حالی که ساختارهای تبلیغاتی اسرائیل سعی دارند چهره‌ای باثبات و پیشرو از صنعت فناوری این رژیم ارائه دهند، واقعیت آماری و میدانی نشان می‌دهد که پشت این تصویر براق، روندی خزنده و بحران‌آفرین در جریان است؛ روندی که در آن صدها و هزاران نیرو کار، قربانی تغییرات ساختاری ناعادلانه، تصمیم‌گیری‌های منفعت‌طلبانه و بی‌توجهی به نیروی انسانی می‌شوند.

به گزارش منابع رسمی، شمار جویندگان کار در بخش فناوری اسرائیل در ماه آوریل به نزدیک ۱۵ هزار نفر رسیده است؛ بیش از دو برابر سال ۲۰۱۹ و ۲۱ درصد بیشتر از دوره پیش از جنگ «شمشیرهای آهنین». اما علی‌رغم این رشد نگران‌کننده در بیکاری، رسانه‌های اسرائیلی همچنان از رشد، استخدام و پویایی صحبت می‌کنند؛ پویایی‌ای که عملاً شامل نیروهای جوان، ارزان‌قیمت و انعطاف‌پذیر می‌شود و نسل کارآزموده را به حاشیه می‌راند.

درواقع آنچه در حال وقوع است، نوعی «تصفیه آرام» در بازار کار فناوری است: نیروهای میان‌سال با سابقه کاری بالا، که زمانی رکن توسعه و نوآوری این صنعت بودند، اکنون به‌دلیل تغییرات سیاسی، سرمایه‌داری افسارگسیخته، و بحران‌های ساختاری، عملاً از بازار کار اخراج می‌شوند. حذف تدریجی این قشر، نه در قالب اخراج‌های گسترده بلکه در لباسی پنهان‌شده در قالب «تعدیل ساختاری» و «بازسازی سازمانی» انجام می‌شود.

در نگاه نخست، نسبت بالای فرصت‌های شغلی به جویندگان کار ممکن است نشان‌دهنده رونق بازار باشد؛ اما این یک توهم آماری است. بخش زیادی از این آگهی‌های شغلی ساختگی، نمایشی یا دارای شرایط غیرواقع‌بینانه و تخصص‌های بسیار محدود و خاص‌اند، به‌گونه‌ای که اکثریت متخصصان موجود عملاً صلاحیت ورود به آن‌ها را ندارند. این سیاست، عملاً زمینه حذف سیستماتیک نسل باتجربه را فراهم کرده است.

در برابر این وضعیت، برخی نهادهای خصوصی سعی دارند تصویر خوش‌بینانه‌تری ارائه دهند. اما حتی در روایت این شرکت‌ها نیز به کمبود شدید نیرو در حوزه‌هایی مانند هوش مصنوعی، سخت‌افزار و زیرساخت اشاره می‌شود. با این حال، به‌جای بهره‌گیری از سرمایه انسانی داخلی، شرکت‌ها ترجیح می‌دهند به‌سراغ نیروی ارزان‌تر یا خارجی بروند – یا منابع را صرف پروژه‌های نظامی و امنیتی کنند که در راستای سیاست‌های تجاوزکارانه رژیم است.

این وضعیت، نه‌تنها بحران اقتصادی، بلکه شکاف اجتماعی و بی‌ثباتی درونی را تشدید می‌کند؛ چرا که طبقه‌ای از متخصصان باتجربه، که زمانی از ارکان توسعه فناوری اسرائیل بودند، اکنون بدون چشم‌انداز شغلی و با ناامیدی از سیستم، از گردونه تولید خارج شده‌اند.

بر خلاف تصویر ساختگی‌ای که رسانه‌های اسرائیلی از رشد پایدار ارائه می‌دهند، صنعت فناوری در این رژیم درگیر روندی تخریبی است که پیامدهای آن به‌زودی در ناکارآمدی، فرار مغزها و بی‌ثباتی اجتماعی آشکار خواهد شد.