به گزارش اقتصاد معاصر به نقل از فایننشال تایمز، برای سال‌ها تنش‌های تجاری میان آمریکا و چین بر حوزه فناوری متمرکز بوده است. اقدامات تهاجمی واشنگتن، از ممنوعیت صادرات تراشه گرفته تا محدودیت‌های سرمایه‌گذاری، عمدتا پیشرفت چین در صنایع پیشرفته را هدف قرار داده‌اند. با این حال، بخشی که اختلافات تجاری می‌تواند تاثیر فوری و گسترده‌ای بر جهان داشته باشد، فناوری نیست بلکه حمل‌ونقل دریایی است.
دولت دونالد ترامپ پیشنهاد داده که بر هر کشتی تجاری ساخته‌شده توسط چین که وارد بنادر آمریکا شود، عوارض وضع کند و هزینه‌های بیشتری برای شرکت‌هایی که سفارش‌هایی با کشتی‌سازی‌های چینی دارند، اعمال شود. هدف این طرح، مقابله با تسلط چین بر صنعت دریایی است اما این برنامه، فراتر از تنظیم سیاست تجاری، می‌تواند توازن قدرت در تجارت جهانی را بازتعریف کند.
چین در صنعت کشتی‌سازی جهان بی‌رقیب است و نزدیک به سه‌چهارم سفارش‌های کشتی‌سازی دنیا را در اختیار دارد، در حالی که سهم آمریکا در این بازار کمتر از یک درصد است. حتی کره جنوبی و ژاپن که پس از چین بزرگ‌ترین بازار‌ها هستند، از چین عقب‌تر هستند و سهام شرکت‌های حمل‌ونقل و کشتی‌سازی چین سال‌ها مورد علاقه سرمایه‌گذاران بوده است.
با اعمال سیاست‌های جدید آمریکا علیه چین، در کوتاه‌مدت شرکت‌های جهانی حمل‌ونقل که از کشتی‌های ساخته‌شده در چین استفاده می‌کنند، با افزایش هزینه‌ها مواجه خواهند شد. شرکت‌هایی که در زمینه الکترونیک، خودرو و پوشاک فعالیت می‌کنند و همچنین شرکت‌های انرژی که برای حمل نفت خام و گاز طبیعی مایع (LNG) به نفتکش‌های چینی متکی هستند، با فشار بیشتری بر حاشیه سود خود روبه‌رو می‌شوند.
خریداران کشتی‌ها احتمالا به سمت رقبای چین در کره جنوبی و ژاپن متمایل خواهند شد اما تغییر در تامین ناوگان کار ساده‌ای نیست. ساخت کشتی‌های بزرگ تجاری سال‌ها زمان می‌برد و زنجیره‌های تامین موجود به شدت در چین ریشه دوانده‌اند. اگرچه کشتی‌سازان خارج از چین ممکن است در درازمدت سود ببرند اما در کوتاه‌مدت اختلال‌های زیادی به وجود خواهد آمد.
در همین حال، واکنش فوری پکن که اقدامات واشنگتن را تلاشی برای «سیاسی کردن و تسلیحاتی کردن» تجارت دانست، احتمال اقدامات تلافی‌جویانه علیه آمریکا را مطرح می‌کند.
اگر تلاش‌های ترامپ برای بازسازی تجارت دریایی موفق شود، ممکن است به تغییر ساختاری منجر شده و کسب‌وکار را از کشتی‌سازی‌های چین دور کند اما اگر شکست بخورد، فقط هزینه‌های بیشتری برای شرکت‌ها، مصرف‌کنندگان و نظام تجارت جهانی که همین حالا هم تحت فشار است، به همراه خواهد داشت.
محدود کردن دسترسی چین به تراشه‌های هوش مصنوعی ممکن است نوآوری را در یک کشور کند کند اما تاثیر چندانی بر شرکت‌های آمریکایی نخواهد گذاشت. با این حال اختلال در حمل‌ونقل دریایی، زنجیره‌های تامین جهانی برای محصولات مصرفی، انرژی را بیشتر تحت تاثیر قرار خواهد داد.