
زنگ خطر کم بارشی برای سال زراعی جاری

به گزارش اقتصاد معاصر؛ کشاورزی کشور در سال زراعی جاری با پدیدهای نگرانکننده روبرو شده است؛ کاهش قابل توجه بارندگیها که اثرات آن بر این بخش قابل مشاهده است.
در سال جاری، کاهش بارشها در فصل پاییز بهویژه در برخی استانها، به یکی از دغدغههای اصلی کارشناسان کشاورزی تبدیل شده است. این کاهش بارندگیها علاوه بر اینکه موجب کاهش ذخایر آبهای زیرزمینی شده، به کاهش کیفیت محصولات کشاورزی و کاهش عملکرد تولیدات در برخی مناطق نیز انجامیده است که برای مشاهده اثرات بیشتر این موضوع باید تا نزدیک شدن به فصل برداشت صبرکرد.
تحلیل وضعیت بارندگیها و روند کمبارشی
در فصل پاییز امسال، بارش باران بهطور قابلتوجه کاهش یافته و مجموع بارندگیها به 34.3 میلیمتر رسیده که نسبت به بلندمدت 46.7 درصد و نسبت به سال گذشته 4.5 درصد کاهش نشان میدهد.
این وضعیت کمبارشی در حالی رخ میدهد که در فصل پاییز، بسیاری از کشاورزان به کاشت محصولات خود پرداختهاند و عدم تأمین منابع آبی کافی میتواند منجر به کاهش تولیدات در این بخش شود. در این شرایط، تأثیرات منفی کمبارشیها بهویژه در مناطقی که وابسته به آبیاری کشاورزی هستند، بیشتر نمایان میشود.
وضعیت بارش ها در روزهای ابتدایی ورود به فصل زمستان بهبود یافته است به طوری که فرامک عزیز کریمی مدیرکل دفتر امور غلات و محصولات اساسی روز گذشته در این ارتباط اظهار داشت: میانگین بارندگی در پاییز امسال تا 6 دی ماه براساس گزارشهای سازمان هواشناسی 36.4 میلی متر بوده است و میانگین بارش نسبت به بلندمدت حدود 46 درصد کاهش را نشان میدهد.
تأثیرات کمبارشیها بر کشاورزی و امنیت غذایی
کاهش بارندگیها و کمبود منابع آبی، یکی از بزرگترین چالشها برای کشاورزی ایران محسوب میشود. در سالهای اخیر، تغییرات اقلیمی و کاهش بارندگیها به یک روند پایدار تبدیل شده است و این مسئله، تهدیدی جدی برای تولید محصولات استراتژیک همچون گندم، برنج، ذرت و محصولات دامی به شمار میآید.
کاهش تولید گندم و تهدید امنیت غذایی
گندم یکی از محصولات اساسی کشاورزی ایران است که در تأمین امنیت غذایی کشور نقش حیاتی ایفا میکند. طبق گزارشها، در سال زراعی جاری، با توجه به کاهش بارندگیها، کشت گندم تحت تأثیر قرار گرفته و کشاورزان با چالشهای جدی در تأمین منابع آبی مورد نیاز خود مواجه شدهاند.
این وضعیت میتواند به کاهش عملکرد و تولید گندم در برخی استانها منجر شود و تهدیدی برای تأمین نیاز داخلی کشور در این زمینه به شمار آید. علاوه بر این، هزینههای مربوط به آبیاری و مصرف کود و سموم بهویژه در شرایط کمآبی افزایش یافته که بر کشاورزان فشار مضاعفی وارد میآورد.
بحران کم آبی و تاثیر آن بر کشاورزی دیم
در مناطقی که بهطور عمده به کشاورزی دیم (بدون آبیاری) میپردازند، کاهش بارندگیها موجب کاهش قابلتوجه تولید محصولات شده است. در سالهای اخیر، بسیاری از کشاورزان بهویژه در مناطق خشک و نیمهخشک، بهدلیل کاهش میزان بارشها، دچار مشکلات جدی در تأمین منابع آبی و به تبع آن در تأمین مواد غذایی خود شدهاند.
هشدار به کشاورزان و مدیریت مزارع در شرایط کمبارشی
سهرابی، مجری طرح گندم وزارت جهاد کشاورزی، با توجه به کاهش بارندگیها در سال زراعی جاری، به کشاورزان هشدار داده است که در این شرایط باید دقت بیشتری به مدیریت مزارع خود داشته باشند.
وی به کشاورزان توصیه کرد که برای مقابله با بحران کمبارشی، باید در مدیریت آبیاری، کنترل آفات و بیماریها، و استفاده بهینه از کودها دقت بیشتری داشته باشند. بهویژه در شرایطی که منابع آبی محدود است، رعایت اصول مدیریت صحیح آب و خاک میتواند تأثیر زیادی در حفظ عملکرد تولیدات کشاورزی داشته باشد.
پیشبینی وضعیت بارشها در زمستان و امید به جبران کمبارشیها
سحر تاجبخش، رئیس سازمان هواشناسی کشور، با اشاره به وضعیت کمبارشیها در پاییز امسال، پیشبینی کرده است که این کمبود بارش در فصل زمستان جبران خواهد شد.
وی اعلام کرده است که با توجه به پیشبینیهای انجام شده، در ماههای آینده بارشهای بیشتری در کشور رخ خواهد داد که میتواند تا حدودی وضعیت منابع آبی را بهبود بخشد.
این پیشبینیها برای کشاورزان و مسئولان دولتی که در تلاش هستند تا کمبارشیها را جبران کنند، نویدبخش است. به گفته تاجبخش، در حال حاضر، بهجز دو استان، در دیگر نقاط کشور بارشها زیر نرمال بودهاند. اما بهطور کلی، پیشبینیها نشان میدهد که بارشها در زمستان 1403 روندی مثبت خواهد داشت که میتواند تا حدی مشکلات کمبارشی را کاهش دهد.
ضرورت مدیریت مزرعه برای مقابله با بحران کمبارشی
یکی از نکات کلیدی در مقابله با بحران کمبارشی، همکاری و هماهنگی میان نهادهای دولتی و کشاورزان است. توسعه و آموزش کشاورزان در زمینه مدیریت منابع آبی و استفاده بهینه از فناوریهای نوین کشاورزی میتواند یکی دیگر از راهکارهای مؤثر در این زمینه باشد. همچنین ایجاد سیستمهای حمایتی برای کشاورزان در مناطق کمبارش و تخصیص منابع مالی برای خرید تجهیزات آبیاری نوین، از دیگر اقدامات ضروری است.
کمبارشی در ایران، بهویژه در فصل پاییز امسال، تهدیدی جدی برای بخش کشاورزی و امنیت غذایی کشور محسوب میشود. این کاهش بارندگیها در کنار بحرانهای ناشی از کمبود منابع آبی، چالشهایی برای کشاورزان و تولیدکنندگان محصولات اساسی ایجاد کرده است. با این حال، امید به جبران کمبارشیها در زمستان و اتخاذ تدابیر مناسب در زمینه مدیریت منابع آبی و کشاورزی نوین، میتواند تا حدودی از اثرات منفی این بحران بکاهد.
در نهایت، همکاری مستمر و مؤثر میان کشاورزان، نهادهای دولتی و سایر ذینفعان میتواند به کشاورزان کمک کند تا از بحران کمبارشی عبور کنند و شرایط مناسبتری برای تولیدات کشاورزی در آینده فراهم آورند.
اقدامات مدیریتی و توجه به تغییرات اقلیمی در مدیریت زراعی از جمله مواردی است که به تنش های آبی در کشت سال زراعی جاری ایجاد شده کمک میکند.مدیریت صحیح آبیاری،کنترل آفات و بیماریها و استفاده مناسب از کود از مواردی است که کشاورزان امسال باید بیشتر به آن توجه کنند./تسنیم
متاسفانه شرایط اقتصادی برای مردم بسیار دشوار شده و این موضوع امنیت مردم و کشور را تهدید می¬کند.
از طرفی اگر قیمت بنزین و دیگر حاملهای انرژی بالا رود ، مردم متحمل فشار اقتصادی میشوند، اما از سوی دیگر، اگر قیمت گذاری به همین روش کنونی بماند، فشار اقتصادی و آسیب آن برای مردم و کشور بسیار بیشتر است ( مثلا سالهای 76 تا 84 با اینکه، قیمت بنزین به قیمت جهانی یعنی حدود 1 دلار نزدیکتر بود، اما تورم، کمتر و اوضاع اقتصادی بهتر بود ).
تعیین دستوری قیمتها ( در اقتصادهای کشورهایی مانند ایران، کوبا ونزوئلا و ...) ریشه اصلی مشکلات است و نتایج زیر را دارد:
۱- قیمت دستوری باعث کاهش تولید و درآمد و باعث مشکلات اقتصادی شرکتها و همچنین کسری بودجه دولت ، تورم و بیکاری و کم بودن حقوقها و فرار نخبگان و متخصصان میشود. مثلا یک نانوایی یا هر بنگاه اقتصادی یا شرکتی که قیمت محصولش توسط دولت، بصورت دستوری تعیین میشود، نمیتواند به نیروی کار ، حقوق بالا بدهد.
۲- قیمت دستوری، باعث مصرف بسیار زیاد و اسرافگرایانه سوخت و منابع (بنزین، گاز، برق، آب و...) ترافیک، ناترازی سوخت، آلودگی شدید هوا در کشور و در نتیجه، خشکسالی و خشکی ذخایر آب و در نتیجه تهدید حیات در کل کشور میشود (افزایش بارندگی، پس از هر دوره کاهش رفت و آمد و مصرف سوخت در سالهای 98 و 99 و عید نوروز سالهای گذشته استان تهران یکی از نشانه های این موضوع است)
اگر مردم میدونستن، تعیین دستوری قیمت انرژی توسط دولت و مجلس ( مخصوصا بنزین) ، این آسیبهای وحشتناک برای مردم و کشور داره، دولت رو مجبور میکردن قیمتا رو به خود مردم بسپاره( عرضه و تقاضا در بازار)
پیشنهاد راه حل:
مهمترین عامل برای حل این مسائل، ایجاد انگیزه اقتصادی با آزادسازی قیمتهاست.
پیش نیاز همه اصلاحات اقتصادی و حل ناترازیها ، جلب اعتماد مردم است از راههای زیر:
۱- حذف بودجه عمومی نهادهای پر هزینه و غیر مولد مانند صدا و سیما و نهادهای مذهبی و...
۲- بستن مسیرهای قاچاق و رانت و فساد ( بویژه برای نهادهای قدرت )
۳- حذف هزینه های غیر ضروری خارج از کشور و بهبود روابط خارجی
۴- دریافت مالیات از همه نهادهای اقتصادی از جمله نهادهای حاکمیتی
۵- ارائه سهمیه سوخت و انرژی به همه مردم دارای کد ملی ( نه به بیگانگان و اتباع خارجی)
سپس انجام اصلاحات اقتصادی.
قیمت دستوری کالا و خدمات و سوخت، نابود کننده اقتصاد کشور و کسب و کار مردم، و علت اصلی ترافیک، ناترازی سوخت، آلودگی شدید هوا و خشکسالی، و همچنین مشکلات اقتصادی مردم، مانند بیکاری و کم بودن حقوقها و فرار متخصصان ازکشور است.
بهترین راه حل برای آن، پرداخت سهمیه مستقیم سوخت و انرژی به مردم و سپس آزادسازی قیمت بر اساس عرضه و تقاضا است. اینکار به سود همه مردم و دولت است و بسیاری از معضلات اقتصادی و زیست محیطی کشور را حل میکند.
در گام اول بدلیل حساسیت بالا روی بنزین، میتوان قیمت دیگر حاملهای انرژی را به تدریج آزادسازی سازی کرد و با سهمیه صرفه جویی شده بنزین توسط افراد ( سهمیه بنزین در کارت بانکی افراد و خانوارها اعمال شود) ، هزینه های رفت و آمد و قبوض انرژی را پرداخت کرد. که انگیزه بالایی برای صرفه جویی همه حاملهای انرژی و بنزین (حتی بدون تغییر قیمت آن در مرحله اول) به همراه دارد.
تا زمانیکه قیمت سوخت و انرژی دستوری است، هیچگاه مصرف بهینه و استفاده فراگیر از انرژی پاک ( خورشیدی، بادی و ..) و سرمایه گزاری در وسایل نقلیه عمومی و تولید خودروهای بهتر اتفاق نخواهد افتاد ، نه توسط دولت و نه مردم ، و این موضوع تنها با واقعی سازی قیمت انرژی ( قیمت بین المللی و شناور وابسته به عرضه و تقاضا ) و پلکانی بودن آن ، قابل انجام است و هر کاری که اصلاح قیمت را شامل نشود ، عوامفریبی است. اگر این اصلاحات انجام نشود در آینده ای نزدیک ، قحطی و خاموشی بسیار شدیدتر خواهد شد و کشور را به سمت شرایط بسیار وخیم تر و فروپاشی می برد.
منابعی که متعلق به نسلهای آینده هم هست و از طرفی، مصرف آن باعث آلودگی و آسیب زیاد به محیط زیست و سلامت مردم و اقتصاد میشه، نباید رایگان در نظر بگیریم، اتفاقا خیلی هم قیمتش بالاست. بهتر نیست بجای سوزاندن اسرافگرایانه آنها در خودرو های تک سرنشین و دیگر مصارف غیر بهینه انرژی ، پول آنرا صرف ایجاد اشتغال و درآمد بالا و تقویت حمل و نقل عمومی برای مردم کنیم؟
البته لازمه این اصلاحات اقتصادی، اعتماد بین مردم و دولت هست.