فشار کارشناسان غربی بر چین برای پایان دادن به کم‌ارزشی یوان

به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ در هفته‌های اخیر، دست‌ کم ۳ اندیشکده معتبر از جمله «شورای روابط خارجی» آمریکا و «انجمن رسمی نهادهای پولی و مالی» بریتانیا با انتشار تحلیل‌هایی به ارزش واقعی سرکوب‌شده یوان و نقش آن در حفظ رقابت‌پذیری صادرات چین پرداخته‌اند. این فراخوان‌ها همزمان با ادامه مذاکرات تعرفه‌ای پکن و واشنگتن، احتمال ورود سیاست ارزی به دستور کار گفت‌وگوها را تقویت کرده و در عین حال با هدف اعلام‌شده چین برای تقویت تقاضای داخلی و کاهش وابستگی به صادرات هم‌پوشانی دارد. 

مارک سوبل، مقام پیشین وزارت خزانه‌داری آمریکا و رئیس آمریکایی OMFIF در ۶ اوت نوشت زمان آن فرارسیده که مقامات چین اجازه دهند رنمینبی «به‌ طور قابل‌ توجهی تقویت شود».

وی به برآوردهایی استناد کرد که میزان کم‌ارزش‌گذاری یوان را بین ۸٫۵ درصد (صندوق بین‌المللی پول) تا بیش از ۲۰ درصد (موسسه بروکینگز) نشان می‌دهد. 

شاخص «نرخ واقعی موثر» (REER) بانک تسویه‌حساب‌های بین‌المللی که یکی از معیارهای رایج ارزش‌گذاری ارزهاست، یوان را در ضعیف‌ترین سطح خود از سال ۲۰۱۱ قرار داده است؛ موضوعی که بخشی از آن ناشی از کاهش قیمت‌ها در پی ضعف تقاضای داخلی و همچنین افت نرخ ارز در برابر سبد وزنی شرکای تجاری چین است. 

یورگن ماتس از «موسسه اقتصاد آلمان» در پژوهشی مورخ ۲۳ ژوئیه تاکید کرد که کم‌ارزش‌گذاری یوان در برابر یورو، سهم مهمی در کسری تجاری اروپا با چین دارد.

وی خواستار «اقدامات فوری در حوزه سیاست تجاری» شد و هشدار داد که چین به دلیل تنش‌های ژئوپلیتیک، صادرات خود را به‌ طور فزاینده‌ای به بازارهای غیرآمریکایی هدایت می‌کند. 

با وجود تاکید بانک مرکزی چین (PBOC) بر عدم پیگیری سیاست «کاهش رقابتی ارزش ارز»، رویکرد این نهاد به حفظ «ثبات نسبی» یوان مانع از کاهش ارزش آن در برابر ۱۹ مورد از ۲۴ شریک اصلی تجاری چین در سال جاری نشده است. 

برد سِتسر، پژوهشگر ارشد CFR هشدار داد که با وجود صادرات قوی، تضعیف یوان ممکن است در گزارش آتی وزارت خزانه‌داری آمریکا درباره ارزهای خارجی به‌ طور جدی مطرح شود. این وزارتخانه در ماه ژوئن از برچسب «دستکاری ارزی» برای چین خودداری کرد اما به کمبود شفافیت پکن در سیاست‌های ارزی انتقاد داشت. 

ستسر بر این باور است که رهبران چین همچنان «به رشد بر پایه صادرات خالص رضایت داده‌اند» و تاثیر رویکرد ارزی خود بر برداشت جهانی از اقتصاد این کشور را دست‌کم گرفته‌اند. 

بازارها در حال رصد این موضوع هستند که آیا مبارزه چین با مازاد ظرفیت صنعتی و افزایش‌های نسبی نرخ تعیین روزانه یوان توسط بانک مرکزی، نشانه‌ای از روند تقویت پایدار این ارز است یا خیر. اقتصاددانان می‌گویند یوان قوی‌تر می‌تواند درآمد واقعی را افزایش دهد، مصرف داخلی را تقویت کند و با اهداف سیاستی رشد بخش غیرقابل‌ مبادله همسو شود. 

سوبل تاکید می‌کند که این اقدام همچنین می‌تواند به چین در مقابله با فشارهای تورم منفی کمک کند و استراتژی «ضد درون‌فرسایی» این کشور برای مهار رقابت بیش‌ازحد بازار را پیش ببرد. هرچند یوان امسال ۱.۷ درصد در برابر دلار آمریکا تقویت شده اما تحلیلگران معتقدند که برای رفع کم‌ارزش‌گذاری بلندمدت آن، به تغییرات قابل‌ ملاحظه‌تری نیاز است.