
ابزارهای سودآور اما پرریسک در بورس چه میکنند؟

به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ در بازارهای مالی، اختیار معامله به عنوان یکی از ابزارهای مشتقه، فرصتی منحصر به فرد برای کسب سود از نوسانات قیمتی فراهم میکند. این قراردادها به خریدار اجازه میدهند داراییهایی مانند سهام، ارز یا کالا را تا تاریخ مشخصی با قیمتی معین خریداری کنند یا بفروشند. با این حال، اهرم مالی قدرتمند و نوسانات شدید قیمتی، این بازار را به میدانی پرریسک تبدیل کرده که بدون آگاهی و استراتژی مناسب، میتواند سرمایه افراد را به خطر بیندازد.
اختیار معامله، قراردادی قانونی است که خریدار با پرداخت مبلغی به نام پرمیوم، حقی را از فروشنده دریافت میکند. این حق میتواند خرید دارایی با قیمت مشخص (اختیار خرید) یا فروش آن (اختیار فروش) باشد. برای مثال فرض کنید در دیماه، قیمت هر سکه در بازار نقدی ۴۷۵۰ هزار تومان است. فردی اختیار خرید سکه را با قیمت اعمال ۴۷۵۰ هزار تومان برای سررسید اسفند به مبلغ ۲۵۰ هزار تومان (پرمیوم) خریداری میکند. اگر تا سررسید، قیمت سکه به ۵۳۰۰ هزار تومان برسد، وی میتواند سکه را با قیمت ۴۷۵۰ هزار تومان خریده و در بازار بفروشد، یعنی ۳۰۰ هزار تومان سود خالص پس از کسر پرمیوم اما اگر قیمت سکه به ۴۵۰۰ هزار تومان افت کند، او از حق خود استفاده نمیکند و فقط ۲۵۰ هزار تومان پرمیوم را از دست میدهد.
به همین ترتیب، در اختیار فروش، خریدار میتواند دارایی را با قیمت مشخص به فروشنده بفروشد. در مثالی دیگر، اگر فردی اختیار فروش سکه را با قیمت اعمال ۴۷۵۰ هزار تومان و پرمیوم ۱۵۰ هزار تومان بخرد و قیمت سکه تا سررسید به ۴۲۵۰ هزار تومان کاهش یابد، وی میتواند سکه را با قیمت ۴۷۵۰ هزار تومان به فروشنده بفروشد و ۳۵۰ هزار تومان سود کند (پس از کسر پرمیوم). اما اگر قیمت سکه به ۵۰۰۰ هزار تومان افزایش یابد، او از حق فروش استفاده نمیکند و فقط ۱۵۰ هزار تومان پرمیوم را ضرر میبیند.
قراردادهای اختیار معامله به دو نوع اروپایی و آمریکایی تقسیم میشوند. در نوع اروپایی که در ایران رایج است، خریدار فقط در تاریخ سررسید میتواند از حق خود استفاده کند. برای مثال، در قرارداد یکساله، سرمایهگذار باید تا پایان سال صبر کند اما در نوع آمریکایی، این امکان در هر زمان تا سررسید وجود دارد که انعطافپذیری بیشتری برای واکنش به تغییرات بازار فراهم میکند.
ویژگیها، مزایا و مخاطرات
هر قرارداد اختیار معامله به دارایی پایهای مانند سکه، سهام یا شاخص بورس وابسته است و ویژگیهایی مانند قیمت اعمال، تاریخ انقضا و پرمیوم دارد. پرمیوم، هزینهای است که خریدار برای کسب این حق پرداخت میکند و به عوامل مختلفی مثل نوسانات بازار و زمان باقیمانده تا سررسید بستگی دارد. این ابزار مالی مزایای متعددی دارد. اهرم مالی به سرمایهگذاران امکان میدهد با سرمایهای اندک، موقعیتهای مالی بزرگی را کنترل کنند. برای مثال با پرداخت ۲۵۰ هزار تومان پرمیوم، میتوان سود چند برابری از تغییرات قیمت سکه کسب کرد. همچنین ریسک خریدار محدود به پرمیوم است که نوعی سپر محافظ در برابر زیانهای سنگین محسوب میشود.
فروشندگان قراردادها نیز میتوانند از پرمیومها درآمد کسب کنند، بدون اینکه لزوما قیمت دارایی تغییر کند. علاوه بر این، سرمایهگذاران میتوانند بدون مالکیت دارایی پایه، از نوسانات بازار سود ببرند یا با خرید قرارداد، داراییهای خود را در برابر افت قیمت بیمه کنند. برای نمونه، اگر فردی سهام شرکتی را داشته باشد، میتواند با خرید اختیار فروش، از کاهش ارزش سهام خود محافظت کند.
اما این بازار خالی از چالش نیست. محاسبه سود و زیان به دلیل متغیرهای متعدد، مانند تغییرات قیمت دارایی، زمان باقیمانده تا انقضا و نوسانات بازار، کاری پیچیده است. فروشندگان قراردادها با ریسکهای نامحدود روبهرو هستند. برای مثال، اگر قیمت سکه در بازار به ۶۰۰۰ هزار تومان برسد، فروشنده اختیار خرید ممکن است مجبور شود تا سکه را با قیمت ۴۷۵۰ هزار تومان به خریدار بفروشد که زیانی قابل توجه است. نوسانات شدید قیمتی نیز میتواند سود یا زیان را به شکلی غیر قابل پیشبینی تغییر دهد.
ورود به بازار اختیار معامله بدون دانش تخصصی میتواند به از دست رفتن کل سرمایه منجر شود. میتوان گفت که اختیار معامله مانند راه رفتن روی لبه تیغ است؛ فقط یک اشتباه کافی است تا همه چیز از دست برود. سرمایهگذاران باید با تحلیل دقیق بازار، تدوین استراتژیهای مدیریت ریسک و مشاوره با متخصصان، از فرصتهای این ابزار بهره ببرند. انتخاب نوع قرارداد (خرید یا فروش) و سبک اعمال (اروپایی یا آمریکایی) نیز باید با توجه به اهداف سرمایهگذاری و شرایط بازار انجام شود.
در نهایت، افرادی که قصد ورود به این بازار را دارند، باید به طور کامل به تحلیل و برنامهریزی برای مدیریت ریسک بپردازند تا از زیانهای احتمالی جلوگیری کنند.