۱۶:۱۷ ۱۴۰۴/۰۴/۱۰
در گفت‌وگوی یک فعال فلسطینی با اقتصاد معاصر اعلام شد
قرص مخدر در آردهای ارسالی آمریکا؛ غزه‌نشینان در صف نان و دارو ترور می‌شوند
در یکصد و ششمین روز از تهاجم نظامی اسرائیل علیه نوار غزه، بحران انسانی به مرز فاجعه رسیده و محاصره کامل، محدودیت ورود کمک‌ها و تورم افسارگسیخته، زندگی بیش از دو میلیون فلسطینی را به کابوس تبدیل کرده است. در این میان، گزارش‌هایی از توزیع کمک‌های آلوده، تیراندازی به صفوف گرسنگان و سقوط کامل خدمات درمانی، تصویری بی‌سابقه از مرگ خاموش و مهندسی‌شده در یکی از متراکم‌ترین مناطق جهان ترسیم می‌کند.
به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ در حالی که بحران انسانی و اقتصادی در غزه در یکصد و ششمین روز ازسرگیری تجاوز نظامی اسرائیل علیه نوار غزه به شکل بی‌سابقه‌ای شدت یافته است، تحریم‌ها و محدودیت‌های شدید باعث شده‌اند تا بیش از دو میلیون نفر در یکی از بحرانی‌ترین نقاط جهان زندگی کنند.
محاصره طولانی‌مدت از ماه مه گذشته و جلوگیری از ورود کمک‌های انسانی، شرایط زندگی را به بحرانی عمیق‌تر تبدیل کرده است.
در همین راستا سائد حسونه، فعال فلسطینی و روزنامه‌نگار در غزه که خود شرایط سخت اقتصادی را تجربه می‌کند، در مصاحبه با خبرنگار ما از واقعیت‌های زندگی روزمره، چالش‌های توزیع کمک‌ها و آینده مبهم مردم غزه سخن می‌گوید.
در نوار غزه، جایی که بیش از دو میلیون انسان در محاصره‌ای بی‌سابقه گرفتار شده‌اند، بحران انسانی به مرز فاجعه رسیده است. سائد حسونه پرده از واقعیتی می‌برد که شباهت بیشتری به بقای در جهنم دارد تا زندگی عادی. وی از حقوق ماهانه‌ای برای کارمندان در غزه صحبت می‌کند که فقط برای چند روز خوراک می‌رسد، از آردی که بوی مرگ می‌دهد و از صف‌هایی که به جای نان، با گلوله پاسخ می‌گیرند.
در غزه، کمک‌های بشردوستانه نه فقط اندک و ناکافی است، بلکه به ابزار سرکوب، اعتیاد و مرگ تدریجی تبدیل شده‌اند. کیسه‌های آردی که از مراکز توزیع آمریکایی–اسرائیلی به مردم داده می‌شود، در مواردی حاوی قرص‌های مخدر مانند اکسی‌کدون بوده است؛ اقدامی که مقامات غزه آن را «تله‌ای مرگبار برای تخریب اجتماعی» می‌دانند.
سربازان اسرائیلی، طبق روایت‌های مستند، به صفوف گرسنگان شلیک می‌کنند. طبق گزارش وزارت بهداشت، از زمان شروع توزیع محدود کمک‌ها تا پایان ژوئن، ۵۴۹ نفر در این صف‌ها به شهادت رسیده‌اند و بیش از ۴۰۰۰ نفر زخمی شده‌اند و همه در جست‌وجوی فقط چند کیلو آرد یا قوطی روغن بودند.
قیمت‌ها در بازار سیاه به شکلی غیرقابل تصور بالا رفته‌اند. شکر بیش از ۲۶۰ شِکل برای هر کیلو، افزایشی حدود ۸۵۰۰ درصد داشته است. آرد و روغن هم تقریبا به کالایی لوکس برای زنده ماندن تبدیل شده‌اند. کمک‌ها توسط پیمانکاران امنیتی آمریکایی، تحت نظارت ارتش اسرائیل و در مراکزی مانند رفح، بریج و نتساریم توزیع می‌شود؛ مراکزی که خود مردم آنها را «مصائد الموت» (تله‌های مرگ) می‌نامند.
در این شرایط، بسیاری از خانوادهها وعده‌های غذایی خود را نصف یا حذف کرده‌اند، لوازم خانه را فروخته‌اند و حتی بدون اطلاع، مواد آلوده‌ای را مصرف می‌کنند که ممکن است خود بخشی از یک پروژه بزرگ‌تر برای تخریب درونی جامعه فلسطینی باشد.
سائد حسونه هشدار می‌دهد که اگر جامعه جهانی سکوت خود را نشکند و در برابر این نقشه مرگبار اقدام نکند، آینده‌ای برای غزه باقی نخواهد ماند.
در ادامه متن کامل این گفت‌وگو آمده است:
آقای حسونه، وضعیت اقتصادی و معیشتی در غزه اکنون چگونه است؟
وضعیت بسیار وخیم است. حقوق کارمندان دولت هر ۴۵ روز یک بار به میزان حدود ۸۰۰ شِکِل واریز می‌شود. این مبلغ حتی برای تامین مایحتاج اساسی خانوادهها کافی نیست. قیمت‌ها به شدت افزایش یافته و با نبود کمک‌های انسانی، مردم به شدت با کمبود و گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند. مثلا خرید یک کیلو شکر یا روغن در بازار آزاد به قیمت بسیار بالایی انجام می‌شود که خیلی‌ها توان خرید آن را ندارند.
ورود اندک کمک‌های انسانی چه تاثیری بر زندگی روزمره مردم گذاشته است؟
مردم باید بیشتر کالاها را از بازار آزاد بخرند و قیمت‌ها در این شرایط به شکل سرسام‌آوری بالا رفته است. بیشتر مردم حقوقی را که می‌گیرند در کمتر از یک هفته صرف مواد غذایی می‌کنند، چون هیچ منبع درآمد یا کمک دیگری ندارند. خانوادهها مجبورند وعده‌های غذایی را کاهش دهند، حتی از نیازهای اساسی مثل شیر بچه و دارو هم می‌زنند و گاهی برای تهیه غذا وسایل خانه‌شان را می‌فروشند. این وضعیت دارد به یک فاجعه انسانی تبدیل می‌شود.
آیا همه مردم به یک میزان به کمک‌های انسانی دسترسی دارند؟
خیر، اصلا چنین نیست. برخی افراد خوش‌شانس هستند و می‌توانند روزانه به مراکز توزیع کمک‌ها دسترسی پیدا کنند اما بسیاری به دلیل شرایط جنگی و ناامنی یا محدودیت حرکت نمی‌توانند به این مراکز برسند. علاوه بر این، سیستم توزیع کنونی به شدت ناعادلانه است و باعث شده تا فقط گروه معدودی بتوانند از کمک‌ها بهره‌مند شوند که این موضوع بازار سیاه و احتکار را تقویت کرده است.
یکی از موضوعات بسیار نگران‌کننده، گزارش‌های مربوط به کیسه‌های آرد است که در آنها قرص‌های مخدر از نوع «اکسی‌کدون» پیدا شده است. لطفا درباره این موضوع و پیامدهای آن توضیح دهید.
ما این مساله را به شدت محکوم می‌کنیم. چهار گزارش مستقل از شهروندان داشتیم که در کیسه‌های آرد مراکز توزیع آمریکایی-اسرائیلی قرص مخدر یافته‌اند. این اقدام جنایتکارانه‌ای است که سلامت جامعه را هدف گرفته و ساختار اجتماعی ما را تخریب می‌کند. مسؤولیت کامل این جنایت را متوجه ارتش اسرائیل می‌دانیم که قصد دارد اعتیاد را در میان مردم گسترش دهد.
این مساله تا چه حد جدی است و چه پیامدهایی دارد؟
این فقط یک اقدام منفرد نیست، بلکه بخشی از یک طرح گسترده و سازمان‌یافته است. این قرص‌ها «مصائد الموت» یا تله‌های مرگ نامیده شده‌اند و خطر بسیار جدی برای سلامت عمومی و انسجام اجتماعی هستند.
درباره شلیک مستقیم به مردم در صف‌های انتظار کمک‌ها چه می‌توانید بگویید؟
از زمان آغاز توزیع محدود کمک‌ها از ۲۷ مه، ۵۴۹ نفر به شهادت رسیده و بیش از ۴۰۰۰ نفر مجروح شده‌اند. این افراد هیچ تهدیدی نداشتند اما تحت تیراندازی مستقیم نظامیان قرار گرفته‌اند. دستور شلیک از فرماندهی ارشد ارتش اسرائیل صادر شده و هیچ توجیهی برای این خشونت وجود ندارد.
دقیقا این مراکز کجاست؟ آیا قابل دسترسی برای همه مردم است؟
سه مرکز اصلی وجود دارد. رفح (جنوب)؛ مرکز مشهور به «ماموریت رفح»، توسط نیروهای آمریکایی و اسرائیلی راه‌اندازی شده است. اردوگاه البریج در مرکز نوار غزه محل دیگر مرکز توزیع است که مدیریت آن به سازمان «موسسه غزه انسانی» واگذار شده است و سوم نتساریم (وسط نوار غزه) که در حوالی نقاط تجمع نظامی و ارتش و محل تیراندازی مداوم نظامیان صهیونیست است. این مکان‌ها به دلیل نزدیکی به خطوط نظامی و خطرناک بودن، فقط برای افرادی که توان حرکت و شانس ورود داشته باشند، قابل دسترسی است؛ بسیاری از پیران، کودکان و بیماران حتی نمی‌توانند وارد این صف‌ها شوند.
روزنامه «هاآرتص» گزارش داده که این قتل‌ها برنامه‌ریزی شده است، نظر شما چیست؟
بله، قتل‌ها دیگر حادثه فردی نیستند، بلکه عملیاتی سازمان‌یافته با دستور فرماندهی ارشد ارتش است. پیمانکارانی که مامور تخریب منازل هستند، برای هر خانه تخریب‌شده ۵۰۰۰ شِکل دریافت می‌کنند و از نیروهای نظامی حمایت می‌شوند.
مسائل چگونه وضعیت انسانی در غزه را تحت تاثیر قرار داده است؟
وضعیت به فاجعه انسانی تبدیل شده است. فقط سه بیمارستان به صورت جزئی فعالند، ۸۰ درصد تجهیزات پزشکی تخریب شده و کمبود سوخت باعث شده آمبولانس‌ها نتوانند فعالیت کنند. بیماران جان خود را از دست می‌دهند.
آقای حسونه، روزانه چند کامیون کمک‌های بشردوستانه وارد غزه می‌شود و نحوه توزیع آن چگونه است؟
طبق آخرین گزارش‌ها، در بهترین شرایط روزانه حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ کامیون وارد غزه می‌شود اما ظرفیت تامین روزانه تا ۶۰ تا ۸۰ کامیون است که عملا کمتر وارد می‌شود. محدودیت‌های شدید رژیم اسرائیل باعث کاهش قابل توجه ورود کمک‌ها شده است.
توزیع کمک‌ها چگونه انجام می‌شود؟
توزیع تحت کنترل بنیاد بشردوستانه غزه (GHF) است که تحت حمایت آمریکا و اسرائیل قرار دارد. چهار مرکز توزیع در غزه وجود دارد که تحت حفاظت پیمانکاران امنیتی آمریکایی و نظارت ارتش اسرائیل هستند. این مراکز به صورت نامنظم و محدود فعالیت می‌کنند و معمولا با ازدحام و درگیری همراه هستند.
آیا این مراکز در همه مناطق غزه فعال‌اند؟
خیر، عمدتا در مناطق جنوبی غزه مانند رفح و خان یونس و یک مرکز در نوار غزه هستند. مناطق شمالی که بیشترین نیاز را دارند، محرومند.
قیمت کالاهای اساسی چگونه است؟
قیمت‌ها بسیار بالا رفته است. شکر بیش از ۲۶۰ شِکل برای هر کیلو فروخته می‌شود که افزایشی بیش از ۸۵۰۰ درصد نسبت به قبل از جنگ است. روغن و آرد نیز به شدت گران شده‌اند و بسیاری نمی‌توانند نیازهای اولیه خود را تامین کنند.
مردم چگونه با بحران مقابله می‌کنند؟
برخی خانوادهها آشپزخانه‌های عمومی راه‌اندازی کرده‌اند تا غذاهای پخته‌شده را در اختیار نیازمندان قرار دهند. همچنین قبایل و گروه‌های محلی امنیت کاروان‌های کمک‌رسانی را تامین می‌کنند تا از سرقت و اختلال جلوگیری شود.
آقای حسونه، با این وضعیت چه توصیه‌هایی دارید؟
از جمله ضروریات در بحران کنونی، فشار بین‌المللی بر اسرائیل برای رفع محاصره و نظارت مستقل بر توزیع کمک‌ها، تقویت امنیت داخلی و جلوگیری از نفوذ گروه‌های مسلح یا مزدور و افشای اقدامات اسرائیل از جمله تیراندازی و مسموم‌سازی از سوی رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری است.
لینک کپی شد
گزارش خطا
0
اخبار مرتبط
