رهایی از بحران سوخت در گرو حمایت دولت از پالایشگاههای کشور
به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ در دنیای امروز، تامین سوخت و انرژی به یکی از چالشهای اساسی کشورهای مختلف تبدیل شده است. در ایران با توجه به نیاز روزافزون به بنزین و کمبود تولید داخلی، این موضوع اهمیت بیشتری پیدا میکند.
برای بررسی بیشتر این موضوع، مهدی محسنی، کارشناس انرژی در این گفتوگو به تحلیل وضعیت فعلی تولید بنزین در کشور، چالشهای موجود و راهکارهای ممکن برای افزایش تولید پرداخته است.
وی به واکاوی گزینههای مختلف از جمله احداث مینیریفاینریها، پالایشگاههای جدید، تولید بنزین از متانول و ارتقا پالایشگاههای موجود میپردازد و نقش دولت و مجلس در این زمینه را نیز مورد بررسی قرار میدهد.
میزان تولید فعلی بنزین در کشور چگونه است و با چه مشکلاتی روبهرو هستیم؟
در حال حاضر، تولید بنزین در پالایشگاههای کشور، پاسخگوی نیاز داخلی نیست و روزانه با کمبود ۱۵ تا ۲۰ میلیون لیتر مواجه هستیم. برای جبران این کمبود، سال گذشته حدود ۵ میلیارد دلار صرف واردات بنزین و ترکیب داخلی (بلندینگ) شد. این وضعیت نشاندهنده وجود چالشهای جدی در زمینه تولید و تامین بنزین بوده که نیاز به اقدامات موثر در هر دو سمت عرضه و تقاضا دارد.
در حوزه عرضه، چه راهکارهایی برای افزایش تولید بنزین پیشنهاد میکنید؟
برای افزایش تولید بنزین، میتوان چهار روش اصلی را در نظر گرفت که هر کدام محدودیتها و چالشهای خاص خود را دارند اما در شرایط فعلی، باید راهکاری انتخاب شود که با کمترین هزینه، بهترین نتیجه و بالاترین بهرهوری را به همراه داشته باشد.
یکی از گزینهها، احداث مینیریفاینریهایی مبتنی بر خوراکهای سبک مانند میعانات گازی و نفتا خواهد بود. هماکنون حدود ۲۲۰ مینیریفاینری در کشور وجود دارد که بیشتر آنها در زمینه بلندینگ فعالیت میکنند و فقط تعداد محدودی از آنها توانایی تولید بنزین با استانداردهای لازم را دارند. مشکلاتی نظیر عدم توانایی در گوگردزدایی و کیفیت پایین خوراک این واحدها، کارایی آنها را به شدت محدود میکند. این در حالی بوده با توجه به افت تولید گاز از میدان پارس جنوبی و چالشهای تامین پایدار میعانات گازی، توسعه این مینیریفاینریها در شرایط فعلی راهحل مناسبی نخواهد بود.
گزینه دوم، احداث پالایشگاههای جدید است اما باید توجه داشت که با روند گذار انرژی و کاهش کرکاسپرد پالایش نفت خام، احداث پالایشگاههای کوچک و ساده، دیگر توجیه اقتصادی ندارد. تمرکز جهانی به سمت ساخت مجتمعهای پالایش و پتروشیمی (COTC) بوده که علاوه بر تولید سوختهای سبک، ظرفیت تولید محصولات پتروشیمی مانند اتیلن و پروپیلن را نیز افزایش میدهند. با این حال به دلیل محدودیتهای مالی و تکنولوژیکی ناشی از تحریمها، اجرای این پروژهها در کشور با دشواری همراه خواهد بود.
طرحهای تولید بنزین از متانول یکی دیگر از گزینههاست که اخیرا در صنعت پتروشیمی مطرح شده اما این روش به دلیل نیاز به تخفیفهای بالای خوراک و اقتصاد ضعیف، گزینه مناسبی برای افزایش تولید بنزین نیست. علاوه بر این، با کاهش تقاضای بنزین در آینده و کاهش قیمتها، این واحدها نیز دچار چالش خواهند شد.
بهترین راهکار، ارتقا پالایشگاههای موجود با احداث واحدهای تکمیلی مانند FCC است. این واحدها میتوانند فرآوردههای سنگین مانند نفتکوره را به فرآوردههای سبک و باارزشتر مانند بنزین تبدیل کنند. با اجرای این پروژهها، علاوه بر کاهش تولید نفتکوره، ظرفیت تولید روزانه بنزین کشور میتواند بین ۱۶ تا ۴۰ میلیون لیتر افزایش یابد. این روش نه تنها از نظر اقتصادی به صرفه است، بلکه به بهبود سودآوری پالایشگاهها نیز کمک میکند.
چه محدودیتهایی برای اجرای این راهکارها وجود دارد؟
محدودیتهای مالی و تغییر فرمول قیمتگذاری بنزین، از جمله چالشهای اصلی هستند. به دلیل تغییرات اخیر، سودآوری پالایشگاهها کاهش یافته و تامین منابع مالی برای پروژههای توسعهای دشوار شده است. همچنین کاهش تخفیف خوراک نفت خام منجر به تضعیف سودآوری و کندی پیشرفت پروژهها میشود. این مسائل باعث ایجاد یک چرخه معیوب در صنعت پالایش نفت شده است.
نقش دولت و مجلس در این زمینه چیست؟
دولت و مجلس نقش کلیدی در کاهش ریسک و حمایت از پالایشگاهها دارند. اصلاح سیاستگذاریها و تسهیل شرایط تامین مالی برای اجرای پروژههای ارتقا پالایشگاهها ضروری خواهد بود. فقط از طریق سیاستهای صحیح و حمایتهای مالی میتوان مشکلات کمبود بنزین و توسعه پالایشگاهها را به صورت همزمان حل کرد.
در پایان پیشنهاد شما برای حل مشکل بنزین کشور چیست؟
با توجه به محدودیتهای مالی و شرایط خاص کشور، باید به ظرفیتهای موجود در پالایشگاهها تکیه کنیم و پروژههای تبدیلی نفتکوره را اجرا کنیم. این رویکرد ضمن افزایش تولید بنزین، باعث بهبود اقتصاد پالایشگاهها خواهد شد و بهترین مسیر برای پاسخ به تقاضای روزافزون بنزین است.