صنعت نساجی در محاصره سیاست‌های ناکارآمد

حامد اسماعیلی، تولیدکننده پوشاک در گفت‌و‌گو با خبرنگار اقتصاد معاصر با اشاره به وضعیت فعلی صنعت نساجی کشور گفت: در حال حاضر مجموعه ما صرفا به فعالیت در حوزه بافندگی پارچه محدود شده و پیش‌تر در دهه ۸۰، بزرگترین صادرکننده پوشاک در منطقه بود اما پس از آن به‌ دلیل تحریم‌ها و مشکلات متعدد، صادرات ما به صفر رسید. 

وی با تاکید بر تاثیر واردات بی‌رویه پارچه بر صنعت داخلی گفت: اگر واردات پارچه به‌ صورت قانونمند انجام شود، نه فقط آسیبی به ما وارد نمی‌کند، بلکه موجب ایجاد یک رقابت سالم و برابر خواهد شد. زمانی که متقاضی پارچه داخلی را با نمونه‌های وارداتی مقایسه می‌کند، متوجه می‌شود که تولید داخل چیزی از رقبای خارجی کم ندارد، زیرا ماشین‌آلات به‌ روز است و در صورت تامین راحت مواد اولیه، می‌توانیم در بازار رقابت سالمی داشته باشیم. 

وی افزود: به شرطی می‌توانیم رقابت برابر داشته باشیم که واردات ساماندهی شود، به‌ صورت قانونی انجام گیرد و قاچاق کالا اتفاق نیفتد. در چنین شرایطی، ما توان رقابت کامل را داریم اما متاسفانه در زمینه تولید نیز با مشکلات فراوانی مواجه هستیم؛ از جمله قطعی برق، آب و گاز در فصول مختلف سال که باعث توقف خطوط تولید، افزایش هزینه‌های سربار و عقب‌ماندگی در فرآیند تولید می‌شود. 

وی در ادامه تصریح کرد: در زمینه نوسازی ماشین‌آلات نیز نه دولت حمایتی می‌کند و نه بانک‌ها همکاری دارند. تعرفه واردات ماشین‌آلات باید صفر باشد تا بتوانیم با سهولت تجهیزات جدید را وارد کنیم و هر پنج سال، یک‌بار ماشین‌آلات را به‌روز کنیم. این موضوع می‌تواند ما را با سطح جهانی هماهنگ کرده و حتی امکان صادرات مجدد را برای ما فراهم کند اما متاسفانه فعلا هیچ حمایتی در این زمینه وجود ندارد و صنعت نساجی کشور بی‌پشتوانه مانده است. 

وی گفت: اگر صنعت نساجی حامی داشته باشد، نه‌ فقط می‌توانیم به فکر توسعه داخلی باشیم، بلکه می‌توانیم با قدرت به بازار‌های خارجی نیز ورود پیدا کنیم. ما در نمایشگاه ترکیه شرکت کردیم و چیزی از رقبای ترک یا برند‌هایی مانند «زارا» کم نداشتیم. برخی از این برند‌ها علاقه‌مند به خرید از ما بودند اما به‌ محض اینکه متوجه می‌شدند ما از ایران هستیم، به‌ دلیل مشکلات انتقال پول و تحریم‌ها از همکاری منصرف می‌شدند. 

وی همچنین اظهار داشت: مشکل دیگر این است که ماشین‌آلات ما از نظر ظرفیت تولید به‌روز نیستند و این موضوع باعث می‌شود تا از نظر تولید انبوه از رقبا عقب بمانیم. در صورتی که این فاصله جبران شود، صادرات، نه فقط برای ما بلکه برای بسیاری از شرکت‌های مشابه در این صنعت بسیار آسان خواهد بود.