۴ مسیر غیرقیمتی مدیریت مصرف بنزین
به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ محسن پاکنژاد در اولین روز کاری خود به عنوان وزیر نفت اعلام کرد که برنامهای برای افزایش قیمت بنزین ندارد و کنترل مصرف از طریق راههای غیرقیمتی را دنبال میکند. آمارها نشان میدهد سال گذشته به دلیل ناترازی تولید و مصرف معادل ۴ میلیارد دلار سوخت وارد کشور شده و امسال نیز برآورد این است که نیاز به واردات ۶ میلیارد دلاری بنزین داریم.
طبق آخرین بررسیها تولید بنزین حدود ۱۰۵ و مصرف آن نیز ۱۱۷ میلیون لیتر در روز است که در همین حال بدون در نظر گرفتن هیچ افزایش مصرفی، نیاز به واردات روزانه ۱۲ میلیون لیتر بنزین داریم. حالا سوال اصلی اینجاست راهکارهای غیر قیمتی که وزیر نفت از آن سخن میگوید چیست؟
برای حل مساله بنزین سه سناریوی ساخت پالایشگاه، واردات بنزین و مدیریت مصرف، پیش روی دولت قرار دارد.
اگر دولت بخواهد یک پالایشگاه در مقیاس پالایشگاه اصفهان بسازد، نیازمند حداقل ۵ سال زمان و ۱۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری است که باتوجه به میزان زمان و حجم سرمایه گذاری مورد نظر، رسیدن به این مطلوب راه درازی دارد.
واردات نیز باعث ارزبری از کشور، کسری بودجه و در نهایت تورم خواهد شد. چنانچه اگر دولت بخواهد ناترازی بنزین را با واردات جبران کند، باید ارز زیادی برای بنزین کنار بگذارد.
مورد بعدی، توجه به مدیریت مصرف است که شامل موضوعاتی نظیر اسقاط خودروهای فرسوده، تولید و واردات سالانه یک میلیون خودروی باکیفیت، ارتقای پالایشگاههای موجود، توسعه سوختهای جایگزین مانند CNG و جلوگیری از قاچاق بنزین میشود.
اسقاط خودروهای فرسوده
طبق آمار ستاد نوسازی سازمان حملونقل، بیش از ۳۵ میلیون خودرو در کشور در حال تردد است که بیش از ۱۳ میلیون یعنی ۳۷ درصد از این خودروها فرسوده هستند.
طبق این آمار ۹۰ درصد از موتورسیکلتها، ۴۸ درصد تاکسیها، ۸۶ درصد مینیبوسها، ۸۲ درصد اتوبوسهای درون شهری و بیش از ۵۲ درصد از خودروهای برونشهری کشور فرسوده هستند.
بر اساس محاسبات سازمان نوسازی ناوگان حملونقل، خودروهای فرسوده اعم از سواری، سواری عمومی- تاکسی، به ترتیب روزانه، ۱۲.۵، ۲۱، ۱۵ لیتر بنزین و کامیون و کامیونت ۱۷۵ لیتر گازوئیل مصرف میکنند.
طبق اعلام شرکت پالایش و پخش فرآوردههای نفتی، استاندارد مصرف خودروهای سواری برای پیمودن هر ۱۰۰ کیلومتر برابر با ۵ لیتر است. این عدد برای یک تاکسی استاندارد با درنظر گرفتن مصرف ۸ لیتر عنوان شده که با استانداردها فاصله زیادی داریم.
یک وانت استاندارد برای پیموندن ۱۰۰ کیلومتر ۱۰ لیتر بنزین مصرف میکند و به طور متوسط ۳۰۰۰۰ کیلومتر را در سال طی میکند. بنابراین مصرف سوخت روزانه این خودرو برابر با ۸.۲ لیتر بنزین خواهد بود.
براساس آمار بهینهسازی مصرف سوخت، موتور سیکلتهای فرسوده بیش از دو برابر یک موتور سیکلت معمولی مصرف سوخت دارند، براساس آمار ستاد نوسازی حملونقل، مصرف یک موتور سیکلت فرسوده روزانه برابر با ۲ لیتر و مصرف یک موتور سیکلت ایدهآل یک لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است.
بنابراین گزارش، در مورد خودروهای تجاری سنگین نیز گزارش بهینهسازی مصرف سوخت میگوید که دو برابر یک خودروی تجاری سنگین مصرف سوخت دارند، بنابراین با توجه به اعلام ستاد نوسازی حملونقل مبنیبر مصرف روزانه ۱۷۵ لیتری گازوئیل خودروهای تجاری سنگین فرسوده، خودروهای استاندارد نصف آن یعنی ۹۰ لیتر گازوئیل در روز مصرف دارند.
با یک حساب سرانگشتی به این نتیجه میرسیم که خودروهای فرسوده در روز ۴۶ میلیون لیتر بنزین و ۱۷.۵ میلیون لیتر گازوئیل را مصرف میکنند و در صورت جایگزینی این خودروها با خودروهای استاندارد حدود ۲۷ میلیون لیتر بنزین و ۹ میلیون لیتر در روز صرفهجویی گازوئیل صورت خواهد گرفت.
با در نظر گرفتن هر لیتر بنزین و گازوئیل برابر با ۷۰ سنت، سالانه ۹ میلیارد دلار خسارات ناشی از عدم اسقاط خودروهای فرسوده به کشور است و سالانه ۱۳ میلیارد لیتر بنزین را میبلعند.
استفاده از ظرفیت سی ان جی
سبد سوختی خودروهای سواری کشور عمدتا بنزین، سیانجی و اندکی الپیجی است. البته استفاده از سوخت سیانجی در کشور به سال ۱۳۸۵ بر میگردد، به طوری که به علت فراوانی منابع گاز در کشور، تصمیم گرفته شد که این سوخت وارد سبد سوختی کشور شود.
مصرف گاز طبیعی در سالهای ابتدایی آغاز طرح تا سال ۱۳۹۵ با شیب قابل توجهی رشد کرد و تا سال ۱۳۹۳ به ۱۹.۳ میلیون متر مکعب در روز رسید اما از سال ۹۳ به بعد رشد آن ثابت ماند.
نوید خاصه باف، عضو مجمع فعالان صنعت سیانجی کشور در این باره گفته بود: «شورای اقتصاد در سال ۹۸ مصوبه طرح ملی دوگانهسوز کردن خودروهای عمومی و شخصی را ابلاغ کرد که طی آن مقرر بود، یک میلیون و ۴۰۰ هزار دستگاه خودروی عمومی شامل وانتبار و تاکسی به صورت رایگان دوگانهسوز شوند.»
این مصوبه در ۲۳ بهمن ۱۴۰۱ اصلاح و به ۹۲۶ هزار ۹۱۰ خودرو دوگانهسوز/بنزینی به سیانجی سوز و کمک به احداث ۴۰۰ جایگاه عرضه گاز طبیعی فشرده (CNG) هوشمند، تغییر کرد.
طی سالهای ۹۸ تا ۱۴۰۱ حدود ۲۰۰ هزار دستگاه خودرو دوگانهسوز شد که حاصل آن صرفهجویی ۳۵۰ میلیون لیتر بنزین بوده است. همچنین از ابتدای این طرح مقرر بود ۱۰۰ هزار دستگاه مینیبوس و ۴۰ هزار دستگاه اتوبوس سیانجی شوند اما اجرایی نشد.
طبق جدول مندرج در پیوست این مصوبه قبل از اصلاح، باید تا پایان سال ۱۴۰۱، یک میلیون و ۲۰۶ هزار خودرو به گازسوز تبدیل میشد که این اقدام هم انجام نشد.
طبق محاسبات انجام شده در مصوبه شورای اقتصادی، بهازای هر خودرو تاکسی ۱۵۰، تاکسی ون ۳۵۰، وانت سبک ۱۴۰، وانت سنگین ۱۸۰ و مسافر بر شخصی ۳۰ لیتر صرفهجویی در ماه را رخ میداد.
با توجه به افزایش مصرف بنزین و همچنین در صورتی که مصوبه مذکور اجرا و یک میلیون ۲۰۶ هزار خودرو به تفکیکی که ذکر شده، تبدیل به خودرو گازسوز و به تعداد جایگاهها سیانجی نیز افزوده میشد، حدود ۲۹.۵ میلیون بنزین صرفهجویی صورت میگرفت و به طور کل ناترازی بنزین معنایی پیدا نمیکرد.
صرفه جویی بنزین در صورت اجرای مصوبه شورای اقتصادی
جواد اوجی، وزیر سابق نفت نیز معتقد بود که ظرفیت استفاده از CNG کشور در حدود ۳۵ میلیون متر مکعب در روز است، به طوری که تنها ۲۰ تا ۲۲ میلیون متر مکعب آن استفاده میشود. در صورتی که از ظرفیت موجود ۱۳ تا ۱۵ میلیون متر مکعب CNG کشور استفاده شود، به معنای آزاد شدن روزانه ۱۳ تا ۱۵ میلیون لیتر بنزین در کشور است که عایدی آن برای کشور سالانه حدود ۳.۸ میلیارد دلار خواهد بود.
اصلاح خودروهای کشور
از مسائل اساسی کشور، مصرف بالای خودروهای کشور است. در همین رابطه جلیل سالاری، مدیر سابق شرکت ملی پالایش و پخش گفت: «سالانه ۲ میلیون خودرو به تعداد خودروهای کشور اضافه میشود که معادل ۵ تا ۶ میلیون لیتر به مصرف بنزین اضافه میکند. این عدد معادل تولید یک روز پالایشگاه تهران است؛ در نتیجه باید به سمت بهینهسازی مصرف سوخت، بهسازی و نوسازی ناوگان عمومی و جادهای حرکت کنیم.»
وی با بیان اینکه باید به سمت تولید خودرو مطابق با استانداردهای بینالمللی حرکت کنیم، بیان کرد: «مصرف بنزین در کشور به صورت میانگین برابر با ۱۱۶ میلیون لیتر در روز است که اگر خودروها با استاندارد بینالمللی در کشور تولید میشد، مصرف بنزین در کشور ۶۰ میلیون لیتر در روز بود و میتوانستیم ۵۰ میلیون لیتر در روز صادرات داشته باشیم.»
استفاده از بازار انرژی
از راهکارهای دیگری که مد نظر است، استفاده از بازار انرژی و اختصاص سهمیه بنزین به هر فرد است. طبق آمار حدود ۵۰ درصد از مردم فاقد خودرو هستند و از یارانه بنزین منفعتی نمیبرند. با اختصاص سهمیه بنزین به افراد، همه میتوانند از سهمیه برخوردار شوند و کسانی که تمایلی به استفاده از بنزین خود را ندارند، آن را در بازار انرژی به کسانی که تمایل به خرید دارند، بفروشند.
سازوکار این روش به خوبی بررسی نشده و هر چند، طرح آزمایشی آن در کیش انجام شد اما در آن طرح، فقط زیر ساختهای فنی مورد بررسی قرار گرفت و بقیه اقدامات طرح یعنی شکلگیری بازار انرژی به سرانجام نرسید.