۱۱:۱۵ ۱۴۰۳/۱۱/۱۳
یک کارشناس انرژی در گفت‌وگو با «اقتصاد معاصر»؛

آسیب برق از اقتصاد نفتی؛ شبکه سراسری برقِ ایران چه زمانی شکل گرفت؟

به گفته یک کارشناس انرژی در دهه هشتاد با دستیابی به درآمدهای نفتی کلان، ایران دوباره با بیماری اقتصادی هلندی مواجه شد، این درآمدهای نفتی که به حدود ۸۰۰ میلیارد دلار رسید، در زیرساخت‌های تولید برق و بهبود راندمان نیروگاه‌ها و پالایشگاه‌ها، صرف نشد و درواقع اقتصاد نفتی به صنعت برق کشور آسیب زد.
آسیب برق از اقتصاد نفتی؛ شبکه سراسری برقِ ایران چه زمانی شکل گرفت؟
کد خبر:۱۴۲۴۴

محمود خاقانی، کارشناس حوزه انرژی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصاد معاصر؛ به بررسی تاریخچه و تحولات صنعت برق در ایران پرداخت و به تاثیرات مثبت این تحولات بر رشد و توسعه کشور اشاره کرد. 

وی با یادآوری دوران قبل از انقلاب، به شرایط اقتصادی و نحوه تامین برق در آن زمان اشاره کرد و گفت: در آن دوران، صنعت تولید برق عمدتا خصوصی و منطقه‌ای بود و هر شرکتی برای خود نیروگاه‌های برق در مناطق مختلف ایجاد می‌کرد اما در پی تصمیم دولت وقت، شبکه سراسری برق شکل گرفت و تمام نیروگاه‌های خصوصی خریداری شدند که به شکل‌گیری شرکت توانیر و ایجاد شبکه ملی برق انجامید. 

خاقانی همچنین به تغییرات سبک زندگی و مصرف انرژی در ایران اشاره کرد و افزود: در دوران گذشته، مردم با استفاده از منابع طبیعی و انرژی‌های ساده، همچون آب گرم‌کن‌های خورشیدی و بخاری‌های ساده، خانه‌های خود را گرم می‌کردند اما پس از انقلاب اسلامی با افزایش درآمدهای نفتی و ورود تکنولوژی‌های جدید، الگوهای مصرف تغییر کرد. 

وی به کمبود برق در دوران پس از جنگ تحمیلی اشاره کرد و گفت: در آن زمان، با توجه به آسیب‌های جنگ به زیرساخت‌ها، کشور با کمبود برق مواجه شد اما وزیران وزارت نیرو با تدابیر دقیق و سرمایه‌گذاری‌های مناسب توانستند تا این کمبود را جبران کرده و با استفاده از تکنولوژی‌های جدید، صنعت برق را به مسیر صحیح هدایت کنند. 

خاقانی اشاره کرد که پیشرفت‌های اخیر در حوزه انرژی و برق، نتیجه برنامه‌ریزی دقیق، همت مدیران و بهره‌گیری از دانش روز بوده که می‌تواند به آینده‌ای پایدارتر و بهینه‌تر در این حوزه منجر شود. 

وی گفت: تا سال ۱۳۸۴، با رشد اقتصادی در کشور مواجه بودیم اما در این سال‌ها و در دهه هشتاد، با دستیابی به درآمدهای نفتی کلان، ایران دوباره با بیماری اقتصادی هلندی مواجه شد. این درآمدهای نفتی که به حدود ۸۰۰ میلیارد دلار رسید، به جای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های تولید برق و بهبود راندمان نیروگاه‌ها و پالایشگاه‌ها، صرف طرح‌هایی شد که به بازده اقتصادی مطلوب برای کشور منجر نشد. 

خاقانی افزود: قبل از آغاز دولت نهم، در مجلس هفتم در سال ۱۳۸۳، برنامه‌ای برای افزایش بهای فرآورده‌های نفتی و اصلاح یارانه‌ها به منظور تخصیص آن به بخش‌های مهمی چون حمل‌ونقل، بهداشت و درمان، آموزش و پرورش و کشاورزی وجود داشت اما این برنامه که با  تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام تدوین شده بود، اجرا نشد. 

وی گفت: در دهه هشتاد خصوصی‌سازی در صنعت نفت تحت عنوان طرح‌های مشابه با آنچه در روسیه اتفاق افتاده بود، به اجرا درآمد که در نهایت منجر به تغییرات عمده‌ای در بخش‌های سودده انرژی کشور شد. 

خاقانی همچنین یادآور شد که این سیاست‌ها به ویژه در بخش خصوصی‌سازی انرژی، آثار قابل توجهی بر آینده اقتصاد انرژی ایران داشته است.

ارسال نظرات