۱۲:۱۴ ۱۴۰۴/۰۴/۱۵
رامین غدیری، پژوهشگر اقتصادی

بازارگردانی در ایران؛ واقعیت ها و انتقادات

بازارگردان‌ها در بورس ایران نقشی کلیدی در حفظ نقدشوندگی، کنترل نوسانات و تعادل قیمتی دارند اما در عمل با چالش‌هایی چون کمبود نقدینگی، تمرکز محدود، ضعف شفافیت و نبود هماهنگی با سیاست‌های کلان مواجه‌اند.
بازارگردانی در ایران؛ واقعیت ها و انتقادات
کد خبر:۲۷۶۵۸

اقتصاد معاصر-رامین غدیری، پژوهشگر اقتصادی: بازارگردان‌ها به عنوان یکی از ارکان کلیدی بازار سرمایه، نقش بسیار مهمی در حفظ نقدشوندگی، تعادل قیمت‌ها و کاهش نوسانات شدید بازار ایفا می‌کنند. در این تحلیل جامع، ابتدا به بررسی دقیق وظایف قانونی بازارگردان‌ها در بورس ایران می‌پردازیم، سپس عملکرد فعلی آنها را ارزیابی کرده و انتقادات مطرح شده را مرور می‌کنیم و در نهایت راهکارهای عملی و کاربردی برای ارتقای کارایی بازارگردان‌ها ارائه می‌دهیم.

وظایف قانونی و چارچوب فعالیت بازارگردان‌ها در بورس ایران

مطابق ماده ۶ قانون سازمان بورس و اوراق بهادار، بازارگردان‌ها نهادهای مالی یا شرکت‌هایی هستند که با دریافت مجوز رسمی از سازمان بورس، متعهد می‌شوند در نمادهای مشخصی به منظور حفظ تعادل بازار و افزایش نقدشوندگی، فعالیت کنند. این مجوز به صورت سالانه صادر و قابل تمدید است.

وظایف اصلی بازارگردان‌ها به شرح زیر است:

تامین نقدینگی و حفظ تعادل عرضه و تقاضا: بازارگردان موظف است نقدینگی کافی برای خرید و فروش سهام تحت بازارگردانی را فراهم کند تا از ایجاد صف‌های خرید یا فروش طولانی جلوگیری شود و بازار به تعادل برسد.

انجام حداقل حجم معاملات روزانه: بازارگردان باید در هر روز معاملاتی حداقل حجم مشخصی از معاملات را انجام دهد که این میزان در قرارداد بازارگردانی تعیین می‌شود.

حفظ دامنه مظنه و جلوگیری از نوسانات شدید قیمت: بازارگردان موظف است سفارش‌های خرید و فروش را در دامنه مظنه تعیین شده فعال نگه دارد و با ورود به معاملات، از نوسانات غیرمنطقی جلوگیری کند.

شفافیت و گزارش‌دهی: بازارگردان‌ها باید گزارش‌های مالی و معاملاتی خود را به صورت سه‌ماهه به سازمان بورس ارائه دهند و کلیه دریافت‌ها، پرداخت‌ها و هزینه‌های مرتبط را در حساب‌های جداگانه ثبت کنند.

رعایت قوانین و مقررات سازمان بورس: بازارگردان‌ها باید مطابق دستورالعمل‌های سازمان بورس و قراردادهای بازارگردانی عمل کنند و از سوءاستفاده‌های احتمالی جلوگیری نمایند.

عملکرد بازارگردان‌ها در ایران؛ واقعیت‌ها و انتقادات

بازارگردان‌ها در ایران عمدتا شرکت‌های کارگزاری، صندوق‌های بازارگردانی و نهادهای مالی معتبر هستند که در نمادهای شاخص‌ساز و بزرگ بازار سرمایه فعالیت می‌کنند. آنها با خرید و فروش مستمر سهام سعی می‌کنند نقدشوندگی را حفظ کرده و نوسانات هیجانی را کاهش دهند. در شرایط مثبت بازار، با فروش سهام از ایجاد صف خرید جلوگیری می‌کنند و در شرایط منفی بازار، با خرید سهام از سقوط قیمت‌ها جلوگیری می‌کنند.

انتقادات اصلی وارد بر بازارگردان‌ها

کمبود نقدینگی کافی: بسیاری از بازارگردان‌ها نقدینگی لازم برای مقابله با صف‌های فروش سنگین را ندارند و نمی‌توانند تعهدات حجم معاملات روزانه را به طور کامل انجام دهند.

تمرکز فعالیت در نمادهای محدود: بازارگردان‌ها عمدتا روی چند نماد بزرگ تمرکز دارند و نمادهای کوچک‌تر کمتر تحت پوشش قرار می‌گیرند که باعث عدم تعادل در حمایت از کل بازار می‌شود.

شفافیت ناکافی: گزارش‌های مالی و معاملاتی بازارگردان‌ها گاهی با تاخیر، ناقص یا غیرشفاف ارائه می‌شود که نظارت دقیق سازمان بورس را دشوار می‌کند.

عدم هماهنگی کامل با سیاست‌های کلان: بازارگردان‌ها گاهی به صورت مستقل عمل می‌کنند و هماهنگی لازم با سیاست‌های حمایتی دولت و سازمان بورس وجود ندارد.

ضعف در مدیریت نوسانات شدید: در شرایط بحرانی و هیجانی، بازارگردان‌ها توان مقابله کامل با نوسانات شدید و حفظ تعادل بازار را ندارند.

راهکارهای ارتقای عملکرد بازارگردان‌ها

افزایش سرمایه و تامین نقدینگی: سازمان بورس باید با الزام به افزایش سرمایه بازارگردان‌ها و تضمین منابع مالی کافی، توانایی آنها را برای حمایت موثر در شرایط بحرانی افزایش دهد. این اقدام موجب می‌شود بازارگردان‌ها بتوانند در مواجهه با صف‌های فروش سنگین، نقدینگی لازم را فراهم کنند و از سقوط قیمت‌ها جلوگیری نمایند.

توسعه و تنوع‌بخشی بازارگردان‌ها: تشویق نهادهای مالی جدید، صندوق‌های تخصصی بازارگردانی و شرکت‌های کارگزاری به فعالیت در بازارگردانی نمادهای متنوع‌تر باعث افزایش پوشش حمایتی و تعادل بهتر بازار می‌شود. این اقدام از تمرکز حمایت در چند نماد شاخص جلوگیری و به پایداری بازار کمک می‌کند.

بهبود شفافیت و گزارش‌دهی: بازارگردان‌ها باید گزارش‌های مالی و معاملاتی خود را به صورت دقیق، کامل و در بازه‌های زمانی کوتاه‌تر به سازمان بورس ارائه دهند تا امکان نظارت دقیق و ارزیابی عملکرد آنها فراهم شود. شفافیت، اعتماد سرمایه‌گذاران را افزایش داده و از سوءاستفاده‌های احتمالی جلوگیری می‌کند.

هماهنگی با سیاست‌های کلان و نهادهای ناظر: بازارگردان‌ها باید با سازمان بورس، دولت و بانک مرکزی هماهنگ باشند تا در شرایط بحران، اقدامات حمایتی یکپارچه و هدفمند انجام شود. ایجاد کمیته‌های مشترک برای مدیریت بحران بازار سرمایه می‌تواند اثربخشی حمایت‌ها را افزایش دهد.

آموزش و ارتقای تخصص بازارگردان‌ها: برگزاری دوره‌های آموزشی تخصصی برای مدیران و کارشناسان بازارگردانی، استفاده از فناوری‌های نوین تحلیل داده و هوش مصنوعی برای پیش‌بینی نوسانات و مدیریت بهتر معاملات، از جمله راهکارهای افزایش کارایی بازارگردان‌ها است.

استفاده از ابزارهای مالی مکمل: بازارگردان‌ها می‌توانند از ابزارهای مالی مانند اوراق تبعی (بیمه سهام)، قراردادهای آتی و اختیار معامله برای مدیریت ریسک و حمایت بهتر از بازار بهره ببرند. این ابزارها به کاهش ریسک‌های بازارگردانی و افزایش انعطاف‌پذیری کمک می‌کنند.

در مجموع، بازارگردان‌ها به عنوان ستون فقرات نقدشوندگی و تعادل بازار سرمایه، وظایف قانونی و عملی مهمی دارند که اجرای صحیح و کامل آنها می‌تواند از نوسانات شدید و بی‌ثباتی بازار جلوگیری کند. در ایران، هرچند بازارگردان‌ها نقش مهمی ایفا می‌کنند اما با چالش‌هایی مانند کمبود نقدینگی، تمرکز محدود، ضعف در شفافیت و هماهنگی مواجه‌اند که اثربخشی آنها را کاهش داده است. 

با افزایش سرمایه و منابع مالی، توسعه تنوع بازارگردان‌ها، بهبود شفافیت، هماهنگی با سیاست‌های کلان، آموزش تخصصی و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، می‌توان عملکرد بازارگردان‌ها را ارتقا داد و زمینه‌ساز رشد پایدار و تعادل بهتر بازار سرمایه ایران شد.