
توطئه واشنگتن در روابط اقتصادی تهران و عشقآباد

به گزارش خبرنگار اقتصاد معاصر؛ جمهوری اسلامی ایران یکی از شرکای تجاری و اقتصادی دیرینه و اصلی ترکمنستان است. نکته قابل توجه اینکه پس از فروپاشی شوروی، ترکمنستان فقط همسایه مستقیم ایران در آسیای مرکزی بوده است. عشق آباد از زمان کسب استقلال، شروع به ایجاد روابط فعال و چندجانبه با تهران کرده و ایران یکی از اولین کشورهایی بود که در سال ۱۹۹۱ حاکمیت ترکمنستان را به رسمیت شناخت. «سه رکن» روابط ایران و ترکمنستان عبارت از سوخت و انرژی، ترانزیت و بخشهای کشاورزی است.
مشارکت در انرژی
همکاری انرژی ایران و ترکمنستان پویا و برای هر دو طرف اولویت دارد. اگرچه ایران دومین ذخایر بزرگ گاز طبیعی اثبات شده جهان را دارد اما برای تامین گاز مناطق شمال شرقی خود، به دنبال واردات گاز ترکمنستان است. این کار ارزانتر از احداث خط لوله از جنوب به شمال ایران بوده و همچنین، به آزادسازی ظرفیت مازاد برای فروش گاز به عراق، ارمنستان و ترکیه، به ویژه در زمستان کمک میکند.
یکی از زمینههای همکاری در حوزه انرژی، مشارکت ایران در سوآپ گاز ترکمنستان به آذربایجان است. در نوامبر ۲۰۲۱، تهران، عشقآباد و باکو توافقنامه سوآپ گاز طبیعی امضا کردند که بر اساس آن، ایران سالانه ۱.۵ تا ۲ میلیارد متر مکعب گاز ترکمنستان را به آذربایجان صادر میکند. در ژوئن ۲۰۲۲، ایران و آذربایجان تفاهمنامهای برای افزایش عرضه گاز ترکمنستان امضا کردند.
ایده صادرات گاز ترکمنستان به کشورهای ثالث از طریق ایران در دهه ۱۹۹۰ مطرح شد. چندین پروژه خط لوله گاز با اهمیت استراتژیک برای رساندن گاز ترکمنستان به بازارهای جهانی توسعه داده شد که از جمله آنها پروژه خط لوله گاز فراملی ترکمنستان-ایران-ترکیه-اروپا (بلغارستان) است.
علاوه بر آذربایجان، ایران میتواند گاز ترکمنستان را از طریق عملیات سوآپ به کشورهای دیگر، مانند پاکستان نیز عرضه کند؛ ترکمنستان سالهاست که برای ورود به این بازار تلاش میکند. حتی در اوج اختلاف گازی بین عشقآباد و تهران، ایران آمادگی خود برای عرضه گاز ترکمنستان به پاکستان را اعلام کرد. همچنین، ایران میتواند از ترانزیت گاز ترکمنستان از طریق خاک خود به امارات متحده عربی درآمد کسب کند.
در مجموع، ترکمنستان و ایران ظرفیت قابل توجهی برای گسترش همکاری خود در بخش هیدروکربن دارند. علاوه بر این، واردات گاز ترکمنستان میتواند به ایران در دستیابی به هدف استراتژیک خود برای تبدیل شدن به یک هاب انرژی منطقهای کمک کند.
در سال گذشته نیز ترکمنستان و عراق توافق صادرات گاز از این طریق را به میزان سالانه ۱۰ میلیارد متر مکعب امضا کردند. بر اساس اعلام مقامات عراقی، نیاز روزانه این کشور به گاز به ۴۵ میلیون متر مکعب میرسد، در حالی که توافق فعلی با شرکت ایرانی فقط ۲۰ میلیون متر مکعب را تامین میکند؛ به این معنا که عراق ظرف دو روز آینده با کمبود ۳۵ میلیون متر مکعبی روبهرو خواهد شد. اما سخنگوی وزارت برق عراق اعلام کرد که مخالفت وزارت خزانهداری امریکا با توافق گازی سهجانبه میان عراق، ایران و ترکمنستان، مانع اجرای این طرح شده و در نتیجه بحران سوخت و انرژی در عراق شدت گرفته است.
ورود واشنگتن
حضور ترکمنستان در رزمایش نظامی چندملیتی دو هفتهای «همکاری منطقهای ۲۵» در ماساچوست ایالات متحده نشاندهنده اهمیت این کشور در راهبرد جدید واشنگتن در آسیای مرکزی و همسایگی ایران دارد.
ترکمنستان به عنوان کشور متعهد به بیطرفی، یک بازیگر استراتژیک در ژئوپلیتیک در حال تغییر منطقه است. بر اساس استدلال بسیاری از تحلیلگران، تمایلات ایالات متحده به سمت ترکمنستان، ارتباط نزدیکی با مرز مشترک این کشور با ایران دارد. به دلیل افزایش تنشهای ایالات متحده و ایران و بیثباتی گستردهتر در غرب آسیا، ترکمنستان با موقعیت استراتژیک و تاثیرگذار به عنوان یک گزینه حیاتی برای همکاری ظهور کرده است.
در مقابل، روابط بین عشق آباد و تهران در سالهای اخیر، به ویژه در دولت گذشته گسترش یافت که بیشتر بر همکاریهای عملی در حوزه انرژی و منافع مشترک در ثبات منطقهای بنا شده است. برای نمونه و در مارس ۲۰۲۵، ترکمنستان صادرات گاز طبیعی به ترکیه از طریق ایران را آغاز کرد که انتظار میرود امنیت انرژی را برای هر دو کشور افزایش دهد و در عین حال یک کریدور حیاتی برای صادرات گاز ترکمنستان به بازارهای اروپایی بگشاید.
در همان ماه، ایران و ترکمنستان در مورد ایجاد یک پلتفرم تجاری جدید فرامرزی در راستای تقویت تجارت دوجانبه رایزنی کردند. براساس دادههای رسمی، بین ۲۱ مارس و ۲۰ آوریل ۲۰۲۵، صادرات کالاهای غیرنفتی ایران به ترکمنستان نسبت به سال گذشته، بیش از ۳ درصد افزایش یافته و بیش از ۱۰۰ هزار تن کالا به ارزش نزدیک به ۳۰ میلیون دلار در همان ماه از مرز عبور کرده است.
همچنین در هجدهمین اجلاس کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و ترکمنستان، دو کشور نقشه راهی برای افزایش تجارت دوجانبه به ۳ میلیارد دلار امضا کردند. در این راستا، وزیر راه و شهرسازی ایران نیز بر اهمیت راهبردی هر دو کشور در کریدورهای ترانزیتی شمال-جنوب و شرق-غرب تاکید و هدف بلندپروازانه یعنی افزایش جابهجایی ۲۰ میلیون تن بار تا سال ۲۰۲۸ را اعلام کرد.
وزیر امور خارجه ترکمنستان نیز سه رکن همکاری در حوزه انرژی با ایران را برشمرد که عبارت از صادرات مستقیم گاز به بازار ایران، توسعه مشترک ایستگاههای کمپرسور و زیرساختهای خط لوله و فروش گاز به کشورهای ثالث که از طریق خاک ایران انجام میشود، است.
ترکمنستان با تولید سالانه بیش از ۸۰ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی، ایران را به عنوان یک شریک ترانزیتی حیاتی برای دسترسی به بازارهای بینالمللی در نظر میگیرد. اما اهمیت عشقآباد برای قدرتهای جهانی محدود به انرژی نیست. در روزهای نخستین جنگ ایران و اسرائیل، ترکمنستان نقشی بشردوستانه ایفا کرد. دولت این کشور برای دیپلماتها و اتباع خارجی که ایران را تخلیه میکردند، ترانزیت امن و سرپناه موقت فراهم کرد. بیش از ۵۰ کشور برای کمک به عشقآباد مراجعه کردند و آن نیز حملونقل، اسکان، غذا و ملزومات پزشکی را فراهم کرده بود.
در ۲۳ ژوئن، عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران برای ابراز قدردانی از کمکهای ترکمنستان و تاکید مجدد بر تعهد تهران به «گفتوگوی سیاسی سازنده»، به عشقآباد سفر کرد. روز بعد، وزیر امورخارجه ترکمنستان با روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا تماس گرفت و بر قصد آمریکا برای تعمیق همکاریهای اقتصادی و سیاسی با این کشور تاکید کرد.
برخی از کارشناسان همچنین گمانهزنیهایی را در مورد علاقه ایالات متحده به پایگاه هوایی سابق شوروی، مری-۲، دوباره مطرح کردهاند. در حالی که این تاسیسات همچنان غیرفعال است، در ماه مه یک تحول قابل توجه رخ داد؛ یک فرودگاه جدید در شهر جبل، فقط ۲۰ کیلومتر دورتر از بالکانابات، در محل یک فرودگاه نظامی سابق شوروی افتتاح شد. این پروژه توسط امارات متحده عربی تامین مالی شد که خود نشانهای از افزایش اتصال منطقهای با محوریت ترکمنستان است.
با این حال، این رابطه بدون اختلاف نیست. ترکمنستان همچنان در فهرست کشورهای مشمول محدودیتهای ویزا از سوی آمریکا قرار دارد که اعتراض شدید وزارت امور خارجه ترکمنستان را به دنبال داشت اما موج اخیر تماسهای سطح بالا با عشقآباد که توسط ایالات متحده آغاز شده است، نشاندهنده بازنگری قابل توجه در راهبرد منطقهای واشنگتن است. به باور تحلیلگران، کاخ سفید در حال آمادهسازی برای ارتقای جایگاه ترکمنستان در چارچوب سیاست کلان اوراسیای خود است و از بیطرفی، ظرفیت انرژی و موقعیت منحصر به فرد ترانزیتی عشقآباد در برابر ایران بهره میبرد.
در دوره کنونی که بیطرفی خود یک دارایی ژئوپلیتیکی است، ترکمنستان دیگر یک ناظر خاموش تغییرات منطقهای نیست. این کشور به سرعت در حال تبدیل شدن به یک پل راهبردی بین شرق و غرب و مناطق درگیری است.